Առավոտ յան բջջայինիս անծանոթ համարից զանգ ստացա․․․Պարզվեց՝ ամուսնուս սիրուհին է
Այո, այսպես էլ է լինում․․․ խոսելու և հոգիս թեթևացնելու կարիք ունեմ։Մի շա բաթ առաջ զանգ ստաց ա ծաղիկի խանութի վաճառողուհուց,ում մոտ մի քանի ամիս առաջ մորս համար ծաղկեփունջ էի պատ վիրել, իսկ համարն էլ գրանցել էի, որպ իսի զա նգեմ՝ նախքան գնալս։ Դա եղել է մեր շփ վելու միակ առիթը։ Սկզբում զար մացա, որ
Աննան զանգում է ինձ, բայց պատասխանեցի։Եվ նա միանգամից հարձակվեց և զայրացած հայտնեց, որ արդեն 1,5 տարի հանդիպում է ամուսնուս հետ․․Աչքերիս դիմաց սևացավ, ինձ թվում էր,որ ոչինչ չեմ տեսնում և լսում․․․
Միակ բանը, որ կարող էի ասել․
—Իսկ ձեզ չի հուզում, որ նա կին և երկու երեխա ունի։
—Ոչ, չի հուզում, նա քեզ հետ է միայն հանուն երեխաների։
Էլ չեմ հիշում, թե ինչ խոս եցինք, առանձնապես չկար ողացա մտա պահել։Սպասեցի ամուսնուս, հանգիստ սկսե ցի խոսել։ Ասաց, որ ինքն էր ուզում այսօր պ ատմել, ոչինչ չհերքեց։ Բայց նաև ասաց, որ ամեն ինչ վերջացել է, ա մուսինս լքել է նրան, իսկ Աննան էլ վատո ւթյուն անելու հա մար է զանգել։
Ամուսինս հավատացնում էր, որ այդ ամենը լուրջ չէր, ինքը չի ցանկացել ինձանից բաժանվել, սիրում է ինձ, վա-խենում է կորցնել․․․ Իսկ ես որոշել եմ ամուսնալուծվել․․․այլևս չեմ հավատում նրա ոչ մի խոսքին․․․Ի՞նչ ունեմ ես․ 10 տարվա ամուսնական կյանք, երկու երեխա։ Որ դիս 8 տարեկան է, աղջ իկս՝ 4, նման է հորը, ինչպես որ ամու սինս էր երազաում, բայց նույնիսկ երկար սպա սված դստեր ծնունդը չփոխեց նրան։
Ինչպես որ կար դավաճան, այդպես էլ մնացել է։ Իսկ ես արդեն հ ոգնել եմ։ Հոգուս խորքում նույնիսկ շնորհակալ եմ այն աղջկան, որ զանգեց, այլապես գուցե դեռ երկար ժամա նակ էլի չհամարձակվեի կյանքս փ ոխելու փորձ անել։ Վախենում էի մենակ մնալուց, իսկ հիմա հասկացա, որ ամուսնական երջանկությունս միայն պատրանք է։
Պարզա պես ուզո ւմ եմ, որ բոլորն էլ դաս քա ղեն իմ գործած սխալ ներից, չկրկնեն նույնը․․․ Երևի ես շատ մեղմ էի, հան գսիտ,վստահ ում էի, երբ արժանի չէին,ներում,չէի ստո ւգում հեռախոսը,ինչպես որ շատերն ենանում․․․ Բայց այդ ամենն իմը չէ․․․
