Նազենի ջան, Ղարաբաղը հանձնելու բոլոր թղթերը Ռոբերտը ստորագրել է, Սերժը՝ հաստատել, վերջում էլ էդ թղթերը բերել, Նիկո-լին են ներկա յացրել, ասել՝ մի հատ «հո» արա ու պեչատի, Նիկ ոլն էլ ասել է, թե… «ՉԻ» 4rd.am-ը գրել է. Նա զենի Հովհաննիսյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է. «Ասելիք չունեմ, ցա-վս աննկարագրելի է….Երկիրս դառավ թուրքի վիլայեթ, գիշերով հրավառություն մեկ այստեղ էր, մեկ էլ Շուշիում…
Նույն երիտթուրքերը տոնեցին ՀՀ-ի վերջնական անկ-ումը նաև Երևանի սրտում….զինվորներից շատերը քվեարկեցին իրենց ապա-գա կո-րծանման կամ գե-րության համար….Հուսով եմ Աստված կո ղորմա ու չեմ տեսնի, թե ոնց են թուրքերից երե խեք ծնվում….»: «ՉԻ». Մի հատ մարդ կա, անունը Վանո Սիրադեղյան է: Նազենի Հովհան նիսյանը պիտի որ ճանաչի նրան: Հնարավոր է, վախտին նո ւյնիսկ հալվել է Վանոյի հայացքից:
Հա, էն ենք ասում, որ Վանոն այսպիսի բան էր գրել. «Վերջին հաշվով, չի բացառվում, որ մի գաղտնի հանդիպման ժամանակ Քո-չարյանը ստորագրի Մեղրու հանձնումը։Իհարկե, դրա իրավական հետևանքները կասկածելի են առանց Իրանի ու Ռուսաստանի համաձայնության, սակայն վիճակի շտկումը Ռուսաստանի վրա կնստի մի մեծ միջազգային ճգնաժամ։ Գուցե այդ պատճառով էլ այլևս թույլ չեն տալիս, որ Ալիևն ու Քոչարյանը առանձին հանդիպեն։
Մեծ հաշվով, իհարկե, Քոչարյանն է հանձնել Ղարաբաղը, ու Ռուսաստանը պարտավոր չէ ուրիշների հիմարությունը իր վրա առնել, թեև այդ հիմարությունը ևս 1 անգամ խիստ անհրաժեշտ եղավ Ռուսաստանի ազգային շահերին։ Ճիշտ է, այդ հիմարությունը Մոս-կվան քաջալերել է առավելագույնս, սակայն մի երկիր մի այլ երկրի հետ հարաբերվում է ոչ թե դայակի կարգավիճակով, այլ ելնելով իր ազգային շահերից։Դա տելով այն բանից, որ Արկադին մտա հոգվել է Ալիևի առողջո ւթյունով, իսկ Սերժը «Գետաշենը գրավելը» թողնելով՝ սկսել է խոսել տարածքներ զիջելուց, Ռուսաստանը, այնուամենայնիվ, արա գացնում է իրադարձությունները։ Սերժը չի մոռանում նաև Մեղրին։
Իբր, խոսքը «միջանցքի» մասին է։ Այդ ինչո՞ւ աշխարհի բոլոր տրանզիտ ճանապարհները կոչվում են ճանապարհ, իսկ ՀՀ-ում՝ մի-ջանցք։ Այդ ո՞ր օրվանից են տարածքներ տալիս (Ադրբեջանի կողմից) տրանզիտ երկաթգծի փոխարեն»: Էս գիտե՞ք՝ երբ է գրել Վա-նոն: 2002 թվականին, երբ դեռ ո՛չ հողատու Նիկոլ կար, ո՛չ դավաճան Արայիկ, ո՛չ իմքայլական սորոսականներ:Փոխարենը կար Ռո-բերտ Քոչարյան: Որն արդեն հասցրել էր Ղարաբաղը հանձնելու առաջին հիմնաքարը դնել, Մեղրիի միջանցքը մտցնել բանակցութ-յունների օրակարգ ու առևտրի առարկա դարձնել: 2002 թվականին: Հայաստանի վիլայեթացումն այն ժամանակ է սկսվել, Նազենի ջան: Մարդը հերթով, շարքով հանձնել է:
Ղարաբաղից սկսել է, Մեղրիից մտել է, Հայաստանի տնտեսությամբ ավարտել պրիյոմ-սդաչան: Այդ ամենի դիմաց իրեն թույլ էին տվել, որ շաբաթը երկու անգամ, ռեժիմով ինքն ու իր տասը դոլարանոց մտավորականները գո ռան «Քարաբախ բիզիմդիր» ու «Монумент наш!»:
Բա, Նազենի ջան, Ղարաբաղը հանձնելու բոլոր թղթերը Ռոբ երտը ստորա գրել է, Սերժը՝ հաս տատել, վերջում էլ էդ թղթերը բերել, Նի-կոլին են ներկայացրել, ասել՝ մի հատ «հո» արա ու պեչատի, ասել է՝ ոչ մի դեպքում, բերեք մի հատ պատ երազմի պես մի բան անենք, որ հանձնելը սիրուն ստացվի, բնական, գեղարվեստական, Հալեպի… Հալեպ, Հալեպ… Այ տենց, պասերով, Հայաստանն ու Արցախը էս օրը գցեցին:
