Դու մեզ լավ չես հագնվում, մենք չենք ուզում, որ մեզ միասին տեսնեն,-ասա ցին ընկերուհիներս ու խզեցին կա պը ինձ հետ․․․Մենք այնքան էլ վատ չենք ապրում։ Ունենք տուն, մեքենա, լավ հագնվող երեխաներ, մի խոսքով ընդհա նուր առմամբ լավ կյանքի համար գումարը հերիքում է մեզ:Իհարկե, մենք գումարը չենք վատնում և փորձում ենք հնարավորինս խնայել:
Ես չեմ հետապնդում նորաձևությանը և հագո ւստ ու կոշիկ գնում եմ միայն զեղչերի ժամ անակ: Գնում եմ այն քան ուտ ելիք, որքան ինձ անհրաժեշտ է, որպեսզի ավել բան սառնա րանում չմնա։Ես չեմ հաս կանում, թե ինչու են երեխան երին տալիս հանրա ճանաչ պարային դպրոցներ, կատարում հավելյալ վճարումներ գովազդի և անունի համար, եթե պարզապես կարող են ուղարկել սովրական ուսուցիչների մոտ և վճարել ավելի քիչ գումար։
Դժբախտաբար,իմ ընկերուհիները չէին հասկանում իմ վերաբերմունքը գումարի և գնումների նկատմամբ:Ես ունեմ երեք ընկերուհի-ներ, որոնց հետ մենք հաճախ ենք հավաքվում: Մենք ունենք մոտավորապես նույն տարիքի երեխաներ,և նրանք լավ լեզու են գտնում միմյանց հետ:Ուրբաթ օրը՝ կեսօրին, զանգեցի ընկերուհիներիցս մեկին.
-Բարև, ի՜նչ պլաններ ունես այսօր, միգուցե գնանք այգում զբոսնելու՜:
-Բարև, Օ Oh, այսօր չի ստացվի,
— Զգում եմ, որ նրա ձայ նի հետ ինչ-որ բան այն չէ:
-Քեզ մոտ ամեն ինչ կարգի՜ն է,- հարցրի ես ընկերո ւհուս։
-Այո, ամեն ինչ լավ է,- ես հանկարծ լսեցի մյուս ընկերուհուս շշուկը․ <<միգուցե նրան նույնպե՜ս հրավիրենք>>։
Իրավիճակը շատ անհարմար էր դարձել: Ես հաս կանում եմ, որ նրա նք բոլորը միասին հավաք վել են ինչ-որ տեղ և հան գստանում են, իսկ ինձ չեն հրավիրել, բայց միևնույն է այդ պահին ես շատ նեղվեցի։
-Իսկ Դուք ինչ է աղջիկներով հավաք վե՜լ եք, իսկ ինչու՜ ինձ չեք հր ավիրել։
— Մենք որոշե ցինք նստել սրճարանում և չցան կացանք նեղություն պատ ճառել քեզ, քանի որ մենք վաղուց ենք հասկացել, որ դու ունես գումարի հետ կապված խնդիրներ:
-Ես չեմ հասկանում քեզ,- նա սկսեց բացատրել ինձ:
— Դու չցանկացար, որ մեր երեխաներին միասին ուղար կենք բալե տի դպրոց, քանի որ այն թանկ արժեր: Դու հագուստ ես գնում միայն զեղչերի ժամանակ, իսկ երբ մենք գնում ենք մթեր ային խանութ, դու գրեթե ոչինչ չես գնում: Դու մեզ հետ չես գ ալիս գեղեց-կության սրահ և այլն․․․
Եվ այն պատճառով, որ ես անիմաստ կերպով փող չեմ վատնում, նրանք որո շում են, որ ես աղք ատ եմ և հազիվ եմ ծայրը ծայրին հասցնեմ: Նրանք ինձ չէին հրավիրել սրճարան, քանի որ մտածել են, որ ես չեմ կարող թույլ տալ ինձ նման բան:Ես չեմ կարծում, որ պետք է ամաչեմ։ Ի տարբերություն նրանց, ես ապրում եմ առանց վարկերի, և, բարեբախտաբար, մենք ունենք բավարար գումար:
