Դպրոցում ծնողական ժողով եկած տղամարդու արարքը ստիպեց բոլորին ամաչել․ Գրասեղաններ, գումար ու միակ ադեկվատ հայրիկը․․․
Մտերիմ ընկերս ունի իր փոքր, բայց եկամտաբեր սեփա կան բիզ նեսը, որով զբաղվո ւմ է արդեն մոտ 10 տարի, սակայն նա այնքան համեստ մարդ է, որ նույնիսկ բարեկամներից շատերը չգիտեն, որ նա տնօրեն է, ոչ թե սովո-րական աշխատող։ Հագուկապն էլ տարիների ընթացքում չի փոխվում․ հասարակ մայկա, ջինսե տաբատ, ուսա-պարկ ու հին հեռախոս։Պատմո ւմ եմ մի պատմո ւթյուն, որը տեղի է ուն եցել մի քանի տարի առաջ։ Դպրոցում, որտեղ սովորո ւմ էր նրա աղջիկը, որոշել էին փոխել գրա սեղանները։
Չնայած, որ դրանք այն քան էլ վատ վիճակում չէին, միևնույնն է, ծնող ական կոմի տեն եկել էր այն եզրահանգ-ման, որ նորի կարիք կա։ Իսկ դրանք մոտա վորապես այսպիսի տեսք ունեին․
-Դե լավ, որոշեցին, որոշեցին։ Ծնողական ժողով կազմակերպեցին, բուռն քննարկումներից հետո աշակերտների ծնողները բաժանվեցին երկու ոչ հավա սար խմբերի․ մի մասը նրանք էին, ովքեր համաձայն էին,իսկ մյուս խում-բը՝ 7 հոգին, հրաժարվեցին, քանի որ չունեին գումար։
Երբ ընկերս առաջարկել է բոլ որին մի քիչ ավել գո ւմար տալ, որպեսզի մյուս 7 երեխաների համար նույնպես սե-ղաններ գնեն, ծնողները սկսել են վիճել ու հայ տնել են, որ իրենք հիմար չեն, ինչու պիտի որևէ մեկի փոխ արեն վճարեն։ Չո ւնեն հնարավո րություն, թող ինչպես նստել էին հին սեղ անի դիմաց, այդպես էլ նստեն։
Արդյունքում ընկերս առհասարակ հրա ժարվել է գո ւմար տալ, իսկ նրա ասածներին, որ դա կհանգեցնի երեխա-ների՝ «աղքատների» ու «հարուստների» դասակարգման, ոչ մեկ ուշադրություն չի դարձրել։Ի վերջո եկել է եր-կար սպասված պահը, երբ բերել են նոր գրաս եղանները։Հին սեղանները դասարանից հանելուց հետո թողել են 4 հատը, որոնց դիմաց պիտի նստեին «ցածր կարգի» աշակերտները։
Կարևորն այն էր, որ մայրիկները երջանկությունից փայլում էին, երբ նայում էին նոր սեղանի մոտ նստած իրենց զավակին։ Բայց դա տևեց ուղիղ 1 օր։Հաջորդ օրը դպրոց եկածները հայտնաբերեցին նոր սեղաններ ու հատուկ մանկական աթոռ ներ՝ այն 4 հատ առանձնա ցվածների փոխարեն։Մոտա վորապես այսպիսի․
Երևի կարիք չկա նշելու, որ ընկե րոջս շնորհիվ էր նման բան եղել։ Ու այն նույն մայրիկ ները, որ հպար տանում էին իրենց արածով, վազո ւմ էին ընկերոջս հետևից ու պա հանջում նույնից գնել, քանի որ այդպես անարդար է։ Ինչու պիտի մեկը փայտե աթո ռին նստի, իսկ մյուսը՝ փափուկ։ Հպարտ ընկերս էլ պատաս խանել է․
—Դուք չէիք ուզու՞մ, որ լինի անհավասարություն, դե ստացեք։
