Ես ուզում եմ արձակուրդս վայելել ընկերոջս հետ, իսկ ծնողներս թույլ չեն տալիս, չնայած, որ արդեն լրացել է 18 տարիս․․․ Բարև բո-
լորին. Ինձ պետք է կողմնակի խորհուրդ: Փաստն այն է, որ ես գրեթե մեկ տարի է, ինչ շատ լավ տղ այի եմ հանդիպում, մենք հանդի-
պեցինք համալսարանում, արդեն ծանոթացել եմ նրա ծնո ղների հետ: Մենք բավականաչափ ժամա նակ ենք անցկացնում միասին։
Ընկերս աշխատանքի է անցել և մեկ շաբա թից մեկնում է մեկ այլ քաղաք։ Առաջա րկում է ինձ այցելել իրեն: Ես արդեն 18 տարեկան
եմ: Ծնողներս ամուսնալո ւծված են, բայց ես նրանցից գաղտնիք չունեմ, և ես իսկա պես սիրում և հար գում եմ նրանց: Ցնկանում եմ
գնալ և ժամանակ անցկացնել ընկերոջս հետ և տեսնել գեղեցիկ վայրեր, որտեղ ես երբեք չեմ եղել:Քանի որ ես ապրում եմ մորս հետ,
ես միշտ նրա հետ եմ խորհրդակցում և ինչպես միշտ, գնացի թույլտվություն խնդրելու, ընկերոջս հետ շրջագայելու համար:
Ինչին նա պատասխանեց,որ դա բարոյական քայլ չէ, քանի որ ես ընդամենը 18 տարեկան եմ, նորմալ մայրը չի թողնի, որ իր դուստրը
նման քայլ անի: Նա նաև ասաց, որ ես կախվածություն ունեմ իրենից, չնայած որ ես ապրել եմ առ անց նրա 2 շաբ աթ և ինձ հետ ա-
մեն ինչ նորմալ է եղել: Հայրս էլ ասաց, որ դեմ չէ, ես խելացի աղջիկ եմ և հիմարություն չեմ անի, և քանի որ արդեն 18 տարեկան եմ,
կարող եմ ինքնուրույն որոշում կայացնել:
Մայրիկս սկսեց շանտաժի ենթարկել ինձ (եթե հեռանում ես, ուրեմն կարող ես չվերադառնալ, իմ վերաբերմունքը քո հանդեպ ամբող-
ջովին կփոխվի) և ինձ ստիպեց մեղավոր զգալ (ես իմ կյանքի մի մասը ծա խսել եմ քեզ վրա, իսկ դու անշնորհակալ ես): Խնդրում եմ
ասացեք ինձ, թե ինչպես կվարվեիք նման իրավիճակում, քանի որ ես իսկապես սիրում եմ ծնող ներս և չեմ ուզում նեղաց նել նրանց,
բայց մյուս կողմից ես հասկանում եմ, որ իսկապես ուզում եմ գնալ, և ես նաև հասկանում եմ, որ եթե ես չհետևեմ իմ շահերին, ես նս-
տելու եմ մորս հետ մինչև 30 տարեկան:
