Ես ու ամուսինս ամբողջ կյանքներս նվիրել ենք մեր էրեխեքին ու թոռներին, բայց հենց տունը սարքեցինք իրանց անունով․․․Մենակ իմ անաք, թե ինչ արեցին։Ինչ հիշում եմ ինձ ու մարդուս, մենք ապրել ենք մենակ մեր էրեխեքի ու թոռների համար: Ամեն բան արել ենք, որ սաղի մոտ լավ լինի, ոչ մի բանի կարիք չունենան ու ուրախացել ենք հենց իրանցով:
Էնքան լավ էր ամեն բան, որ որոշեցինք տունը սարքենք տղուս անունով, մտածում էինք մեկ ա վաղ թե ուշ պետք ա իրան անցնի, հենա հիմա կսարքենք:Սարքեցինք ու մի քանի օր հետո իմացանք, որ մեզ որոշել են հարսս ու տղես տնից դուրս հանեն:
Մի հատ պադվալ ունենք, ասում են կարաք գնաք ընդեղ մնաք, տղես էլ մեզ դուրս հանելուց ասեց՝ սենց համ ձեր համար ա ավելի լավ, համ մեր: Գնացեք ձեր համար հանգիստ ապրեք առանց էրեխեքի գոռգոռոցների ու երբ ուզեք կարաք գաք, իրանց տենաք:
Հիմա էլ ոչ ես, ոչ էլ մարդս չենք ուզում էլ ապրենք: Ամբողջ կյանքներս արել, դրել էինք, որ էսօր մեզ հանեին տնից դուրս շպռտեին:
