Երբ շրջապատում բոլորը ստիպում էին,որ երեխա ունենամ չէի հասկանալ ինչո՞ւ․․Միայն վերջերս եմ հասկացել իրական պատճառը։
Յուրաքանչյուր մարդ, ում հետ ես ծանոթ եմ, փորձում է համոզել ինձ, որ ես պիտի երեխա ունենամ:
Մի քանի օր առաջ ակամա դարձա տվյալ թեմայի քննարկման մասնակից:Բոլոր նրանք, ովքեր կարծիք էին հայտնում, վստահ ասում
էին, որ 30 տարեկան կինը պիտի ունենա մի նպատակ. երեխա ունենալ: Պետք չէ մտածել աշխատանքի, բիզնեսի, մեքենա կամ ան-
շարժ գույք գնելու մասին… Կարևորը մայրանալն է, բա էլ ինչպե՞ս առանց դրա:
Ես գիտեմ, թե ինչի համար եմ ապրում: Իմ կյանքի իմաստը՝ ուրիշների ակնկալիքները բավա րարելը չէ:Եթե ես ծնվել եմ, կյանքս չի
կարող անիմաստ լինել: Ու գլխավորն այն է, որ ես իմ ապրելուց հաճույք եմ ստանում, երջա նկանում եմ պարզ երևույթներից: Ինձ
զարմացնում է այն, որ ինձ հիմարի տեղ են դնում, երբ ես ասում եմ, որ կինը կա րող է երջանիկ լինել նաև առանց երեխայի, եթե չի
ուզում մայրանալ:
Ասում են, ոչինչ, ժամանակը կգա, կզղջաս ասածներիդ համար:Ես նրանց փաստարկներ եմ ներկայացնում, օրինակներ բերում, բայց
ոչ մեկ լուրջ չի վերաբերվում ասածներիս: Ես պատ մում եմ 35 տարեկան քրոջս մասին, ով արդեն 15 տարի աշխատում է, ունի խա-
նութ, մեքենա, բնակարան: Իսկ մարդիկ վստահ են, որ քույրիկս գիշերներն արտասվում է, իսկ ուրիշների ներկայութամբ երջանիկ
ձևանում…
Դե երևի կողմնակի մարդիկ ավելի լավ գիտեն, թե իրականում ինչ է կատարվում:Ու միայն նոր եմ հասկանում,թե ինչու են որոշ մար-
դիկ ձգտում ստիպել, որ բոլորն իրենց պես մտածեն:Միայն մի բացատրություն գտա՝ նախանձ:Երբ կինը հոգնում է կենցաղային հոգ-
սերից, երեխայի հետ անքուն գիշերներ անցկացնելուց, նա սկսում է նախանձել իր ազատ ընկերուհուն, ով շարունակում է աշխա-
տել, զարգանալ, նոր պլաններ կազմել:
Ես երբեք ոչ մեկին չեմ ասի, որ երեխա ունենալը վատ բան է, քանի որ յուրաքանչյուրս ունենք մեր կարծիքը, ու ՊԱՐՏԱԴԻՐ պետք է
հարգել նաև դիմացինի որոշումները: ԵՐԲԵՔ չեմ փորձի որևէ մեկին համոզել որ նա սխալ է ապրում,ու լավ կլիներ, որ բոլորն էլ նույն
կերպ վարվեին: Հավատացեք, ոչ ոք հաշվի չի առնելու ձեր կարծիքը՝ սեփական կյանքը կառուցելիս:
