Անգելինայի մեծ սերը խլեց իր լավագույն ընկերուհին: Եվ նա խոստացավ վրեժ լուծել իրենից ՝ այս չար արարքի համար:Անգելինան խոստացավ ընկերուհուն, որ ինքը երբեք երջանի չի լինելու և շատ է զղջալու իր արածի հա-մար: Նրանց հարսանիքից որոշ ժամանակ անց նա մեկնեց մայրաքաղաք, այնտեղ ամուսնացավ և լավ բնակ-վեց: Բայց վրդովմունքը նրան չէր լքում. Նա շարունակ մտածում էր վրեժ լուծելու մասին:
Այդ ժամանակից ի վեր անցել է 17 տարի: Անգելինան ամուսնալուծվել էր ամուսնուց և որոշել էր այցելել ծնողնե-րին՝ հայրենի քաղաքում: Նա այդ ընթացքում դարձել էր ավելի վստահ և անկախ կին, լավ գումար էր վաստա-կում, հիանալի տեսք ուներ, մեծացրեց էր իր դստերը և նրան պատրաստել էր անկախ կյանքի:
Ծնողնորին այցելելուց որոշ ժամանակ անց Անգելինան հանդիպեց իր առաջին սիրուն, որին ժամանակին խլել էր իր լավագույն ընկերուհին: Կինն ապշած էր. Նրա դիմաց կանգնած էր <<լողացող>> մի տղամարդ, որից վատ հոտ էր գալիս և ավելի մեծ էր թվում իր տարիքից,նա նույնիսկ միանգամից չհասկացավ, որ դա իր առաջին սերն է: Վրեժ լուծելու բոլոր ցանկությունները միանգամից անհետացան: Անգելինան կարծում էր, որ ճակատագիրը արդեն պատժել է նրան և որոշեց օգնել երբեմնի սիրված տղային:
Անգելինան տվեց իր հասցեն և սահմանեց ժամանակ, որպեսզի տղամարդն այցելի նրան: Հաջորդ օրը աշխա-տանքից տուն գալով, տեսավ դռան շեմին պառկած էր նախկին սերը՝ հարբած, փնթփնթալով և ծիծաղելով: Անգելինան ցնցված էր. Նա հիստերիկորեն ծիծաղեց և միևնույն ժամանակ լաց եղավ:
Կինը հրեց «սիրելիին» և ասաց, որ հավաքի իրեն: Նրան մի կերպ դուրս հանելով սկսեց մքարություն անել թանկարժեք միջոցներով։ Հաջորդ օրը այդ հրաշքը նորից եկավ նրան այցելության: Անգելինան բացեց դուռը, իսկ նա ասաց.
-Ողջույն, Ի՜նչ ես անում,- կինը պատասխանեց.
-Մաքրություն եմ անում, ի՜նչ է պատահել։
-Տաբատս կլվանա՜ս․ այդ ժամանակ կնոջ վրեժխնդրության մտքերն ամբողջովին վերացան: Կինը հասկացավ, որ ինքն այդքան ժամանակ ուրվականների է հետապնդել: Նա փայփայում էր զգացմունքները մի մարդու հան-դեպ, ով այլևս չկար: Վերջապես Անգելինան այրեց բոլոր հիշողությունները և բաց թղեց նրան:
