Զգում էի, որ հետս ինչ-որ բան է կատարվում․ Որոշեցի ստուգել և․ Ամուսնուս ասացի, որ հղի եմ, իսկ նա․․․
Առաջին անգամ հղիացա,երբ 18 տարե կան էի, երկրորդ անգամ՝ 20:Հիմա 22 եմ, կրկին սպասում եմ երեխայի…Ավագ երեխաս մոտ 3 տարեկան է, կրտսերս՝ 1.5: Ես շատ շուտ զգացի, որ հղի եմ, իսկ երբ ստուգեցի, կասկած-ներս հաստատվեցին:
Ես հիմա սարսափելի հոգնում եմ, լիարժեք չեմ քնում, ամուսինս բոլորովին չի օգնում:Պատմեցի նրան, իսկ նա էլ հանգիստ ասաց.
-Որոշիր ինքդ, ես կողմ եմ, որ ունենաս երեխային:
Չեմ ուզում կյանքից զրկել փոքրիկ մարդուկի, բայց վախենում եմ մեր հարազատների արձագանքից, դժվարութ-յուններից, ինձ թվում է, որ չեմ կարողանա լավ մայր լինել երեք երեխաների համար:Առավոտյան արթնանում եմ և մինչ երեկո արտասվում. չեմ ուզում այս երեխային, բայց եթե ազատվեմ նրանից, մինչև կյանքիս վերջ խիղճս կտանջի:
Բացի այդ կարդացել եմ,որ չծնված երեխաների հոգիները դժոխքում են հայտնվում:Մեր գումարը մի կերպ է բա-վականացնում…նույնիսկ թշնամուս այսպիսի տառա պանքներ չեմ ցանկանա…Խնդրում եմ, օգնեք մի խորհուր-դով, որ կարողանամ այնպիսի որոշում կայացնել, որի համար հետագայում չեմ զղջա:
