Տագնապս առավել շատացավ այս փաստից հետո. Մի՞թե մինչև այսօր մեր անվտանգությունը մնացել է լապատ-կի կոթերի հույսին. Սպարտակ Ասոյանի կար ևոր գրառումը.Սպար տակ Ասոյանն գրել է.Երկու օր առաջ համա-ցանցում կարդացի, որ ազգությամբ ռուս ոմն Միխայել Լեդյաև փորձել է թու նավորել Երևանի խմելու ջուրը։
Քար կտրեցի, ես համարյա լալկվեցի․․․Փառք Աստծո, տեղում կանխել են հերթա պահները, իսկ ոստիկա ններից մեկն էլ վի րավորվել է։ Ողջ կյանքում վա խեցել եմ այդ մտքից, մասնավորապես այն բանից հետո , երբ ընկերոջս տղան իր ծա ռայությունն էր անցկացնում խմելու ջրի ջրամբարներից մեկում։
Ես Հարցրեցի՝ զե նքով եք , չէ՞, հերթապահում:Հա, բա ո՜նց,- ծիծաղեց նա։ — երկու հոգով ենք, երկուսիս ձեռքին էլ լապ ատկի կոթեր են․․ Էդ օրվանից ես տագնա պած ապրում եմ։ Տա գնապս առա վել շատ ացավ վերոհիշյալ փաստից հետո։
Մի՞թե մինչև այսօր մեր անվտ անգությունը մնացել է ԼԱՊԱՏԿԻ ԿՈԹԵՐԻ հույսին միայն․․․Այս մասին պիտի իշ-խանություններից պահանջել և նաև բո ղոքել, ստ իպել, որ հսկողությունն ավելի ուժեղ լինի, քանի որ ոչ միայն շրջապատված ենք թշ նամիներով, այլ այդ թշ նամին մեր մեջ է՝ մաշկի և մազերի տարբեր գույներով
