Սևան Ղազարյանը ֆեյսբուքյան գրում է. Կյանքիս ամենատարօրինակ պատմության մեջ ընկա օրերս։Ընտրություններից առաջ ՀՀ պիտի թռնեի։ Որոշեցի թռիչքից առաջ մազերս կտրել ու տեղ ամրագ րեցի։Վարսավիրանոցին անունը Goodfellas է՝ կահ ավորված Սկորսեզեի հայտնի կրի մինալ դրամայի մոտիվներով։ Ուրեմն նախ ատեսվածժամին ես գնում եմ։
Ծխեցրած վիսկու հոտով լցված կիսախ ավար սենյակի պատ երին փակցված են Ռոբերտ դե Նիրոյի և 50-ակա նների նյույո րքյան մաֆիոզների լուսանկարներ։ Հնաոճ հագուկապով ու դասական կեպիով կոլոտ վարսավիրը արտիստիկ շարժումներով և արևելյան շողոքորթ կիսաժպիտը դեմքին հրավիրեց նստել։
Ֆիլմի պատկերներից ներշնչված՝ հանդիսավորապես ընկ ղմվեցի բազկաթոռի մեջ ու մտովի տեղափոխվեցի Վիտո Ջենովեզեի թե Լաքի Լուչանոյի աշխարհ։Իսկ կոլոտ վարսավիրը գանգսթերական ոճի գլխարկը ուղղեց ու փութաջանորեն գործի անցավ։Մազե-րի ձևի եւ ոճի մասին սովորական հարցեր էր տալիս ու քանզի ջար դված անգլերենով էր խոսում, հարցրեցի ի միջի այլոց.
-Որտեղացի՞ ես -Ադրբեջանից։ Իսկ դու՞
-Ես էլ ՀՀ-ից եմ։
Անակնկալիեկած լռում է, սակայն շարու նակում է իր գործն անել ու դզզոցով մաքրում է ականջիս վերևի մա զերը։Մեկ էլ հանկարծ.
—Ձեր մոտ ընտրություններ են, չէ՞
-Հա, վաղը թռնում եմ Երևան -Ես էլ մի քանի ամիս առաջ Բաքվից եմ էկել աշխատելու։ Ռուսերեն խոսում ես, չէ՞։
-Հա, սակայն չեմ սիրում ռուսերեն խոսել Դզզիկը դրեց մի կողմ, ձեքին մկր ատ վերցրեց և մազերս վարժ խրթխր թացնելով ասում է. -Տեսա՞ր Ղարաբաղում ինչ կատարվեց։
-Տեսա։ Ես այնտեղ էի
-Պատերազմին մասնակցե՞լ ես -Հա, ես Կարմիր Շուկ այի մոտ էի, իսկ դու մասնակցե՞լ ես
-Չէ … ես 2016 ապրիլ ամսին եմ մասնակցել։
Լռեց, սկսեց անհանգիստ շարժումներ անել, սակայն գլուխը կախ շարու նակում է մկրատով խրթխրթացնել։Այնուամենայնիվ լռութ-յունը խախտեցի. -Բան չկա, մյուս անգամ մենք կհաղթենք։ Հաշիվը՝ 1:1 է հիմա։ Լռեց մի պահ, սակայ պատասխանեց՝ մինչ ածելիով պարանոցս էր մաքրում.
-Չես ուզում, էլի խաղաղույթուն լինի…
-Արցախը ճանաչեք ՀՀ-ի մաս ու խաղաղություն կլինի։ Ածելին հեռացրեց պարանոցիցս և գործ անելը թողեց.
-Արի չշարունակենք։ Դու քոնն ես պնդելու, ես՝ իմը։ Ես իմ գործը կվերջացնեմ, մազերդ լավ կկտրեմ և կբաժանվենք։ Ամեն մեկս՝ իր ճամփով։ Այդպես էլ արեցինք։ Էլ բան չխոսեցինք։ Մենակ թե գործն ավարտելուց հետո մի քանի անգամ հարցնում էր.
-Նորմա՞լ եմ կտրել, չէ՞։ Հավանում ես չէ՞։ Հետո չասես՝ Ադրբեջանից էր ու դրա հա մար էլ լավ չկտրեց մազերս։ Գործը ավար տելուց հետո առաջ ընկավ, դուռը բացեց ու հետս դուրս էկավ դուրս։ Ծխա խոտ առաջարկ եց՝ հրաժարվեցի։ Խնդրեց հինգ րոպե սպասել ու կրկին խաղաղությունից սկսեց խոսել։ Ես նույն բանը ասեցի։ Զրույցը նորից չստացվեց և ես դա նդաղ քայլերով հեռացա։
Հեռանալիս մտածում էի՝ ինչ կլիներ եթե մկրատը հանկարծ ձեքից խլեի և մտցնեի մազերս կտրող թուրքի բուկը։ Ար յունը երևի շիթ-շիթ կչռչռար թուրքի կոկորդից գանգսթերական մոտիվներով այդ սենյակում և ես հավանաբար Երևանի թռիչքից կուշանայի…
Ու այժմ մտածում եմ՝ «պատ երազմ թե խաղաղություն»-ը կեղծ երկընտրանք է։ Պատ երազմն էլ, խաղաղությունն էլ ինքնանպատակ չէն։Պատե րազմը ցանկալի խաղաղության հասնելու միջոց է։ Կա խաղաղո ւթյուն իրենց պայման ներով եւ կա խաղաղո ւթյուն մեր պայմաններով։ Պատ երազմը մեր պայմաններով խաղաղության հասնելու միջոց է։
Այժմ ազերիները իրենց պայմաններով են ցանկանում խաղաղություն հաստատել։ Մեր հոգիները կխաղաղվեն մի օր։ Կխաղաղվեն, երբ նրանց պարտադրենք խաղաղ համակեցության մեր պայմանները…
