Վիկան ամուսնացավ Արկադիի հետ երկու տարի առաջ եւ շարժեց բոլոր ընկերուհիների ու ծանոթների նա-խանձը: Արկադին քաղաքի մեծահարուստներից էր, երկու անգամ մեծ էր գյուղից եկած Վիկայից:Վիկան սիրա-հարվեց Արկադիին առանց իմանալու նրա ունեցվածքի մասին:
Նրանք ծանոթացան առավոտյան վազքի ժամանակ, զրուցեցին ու օր օրի մտերմացան: Ամուսնացան: Կարճ ժամանակ անց Վիկան հղիացավ: Ծնվեց առողջ տղա, ում անվանակոչեցին Արկադիի հոր պատվին՝ Պավել: Երեխային տվեցին հոր գիրկն ու ճանապարհեցին տուն:
Տանը Վիկան գրկեց երեխային ու ճչաց. «Սա իմ երեխան չէ»: Արկադին մտածեց, որ կնոջ մոտ հետ ծննդաբե-րական դեպրեսիա է: Բժիշկը նրան հանգստացնող ներարկեց: Սակայն հաջորդ օրը ամն ինչ կրկնվեց նորից: Վիկան հրաժարվում էր մոտենալ ու կերակրել երեխային:
Արկադին արդեն ուզում էր հոգեբույժի դիմել, բայց նախ արեց արյան ԴՆԹ անալիզ: Արդյունքում պարզվեց, որ երեխան իսկապես նրանցը չէ:Արկադին բոլոր հնարավորություններն օօգտագործեց երեխային գտնելու համար: Ահա թե ինչ պարզվեց:
Արկադիի աջ ձեռքը՝ Գենադին խորամանկ պլաններ գծելով՝ համաձայնության է եկել բուժքրոջ հետ, փոխել է երեխային, նրա փոխարեն դնելով ծնողների կողմից լքված փոքրիկի, իսկ Արկադիի որդուն վերցրել է՝ հետագա-յում նրա ունեցվածքին տիրանալու մտադրությամբ:
Երեխային վերադարձրին Վիկային, ով կարծես վերականդանացավ ճահճում խեղդվելուց հետո: Սակայն ինչպես վարվել մյուս երեխայի հետ, ում լքել են իսկական ծնողները:
Փոքրիկին Վիկան ու Արկադին չվերադարձրին հիվանդանոց, այլ որդեգրեցին: Չէ որ երկու որդին կրկնակի եր-ջանկություն է:
