Ծնունդիս որդիս ինձ մի գեղեցիկ ծաղկեփունջ նվիրեց, իսկ հարսս․․․Հարսս չկարողացավ իրեն զսպել ու ընենց բան ասեց, որ․․․Ամուս նանալուց հետո հարսս ու տղես հետս են ապրում: Իհարկե կուզեի, որ առանձին ապրեին, իրանք իրանց տունն ունենային ու առօրյան, ես էլ հանգիստ ապրեի, բայց դե ֆինանասականը չի ներում:
Տղես ահավոր ուշադիր ա իմ հանդեպ ու էտ հարսիս ահավոր դուր չի գալիս, խանդում ա: Էն օրն էլ ծնունդս էր, տղես մի հատ սիր ուն բուկետ էր բերել, բայց զգացի, թե ոնց էտ ամեն ինչը հարսիս դուրը չէկավ:
Չկարաց իրան զսպեր պահի տակ, ֆռաց, ասեց՝ հաս կացանք լավ, էս բուկետի իմաստը որն էր, ծնունդ ա էլի: Տենայիք տղես ոնց կոպ տեց:
Ասեց իսկ քեզ ես բան հարցրեցի՞, ասեց հետո էլ՝ դե որ էտքան կարևոր օր չի, էտ դեպքում ես քո ծնունդին ոչ մի բան չեմ առնի, դաժե բուկետ: Սսկվեց, նստեց, զգաց որ պետք ա չասեր տենց բան:
