Տղամարդն ընթանում էր ճանապարհով, երբ դեղին լույս վառվեց։ Նա ճիշտ արեց՝ կանգնելով անցումի գծանշա-նի մոտ, չնայած նրան, որ կարող էր թափ հավաքել ու անցնել խաչմերուկը մինչ կարմիր լույսի վառվելը։ Նրա հետևից մի կին էր գնում, ով ստիպված եղավ կտրուկ արգելակել։ Կինը սկսեց հիասթափված գոռալ և ազդանը-շանել, երբ բաց թողեց խաչմերուկն արագ անցնելու հնարավորությունը։
Մինչ նրա մոտ բարկության նոպա էր, մեքենայի պատուհանիկը թակեցին։ Նա պտտվեց և տեսավ շատ լուրջ ոստիկանի անհանգստացած դեմքը։ Սպան հրամայեց դուրս գալ մեքենայից բարձրացրած ձեռքերով։ Հետո կարգադրեց նստել ոստիկանական մեքենան։ Կնոջը հասցնելով բաժին՝ խուզարկեցին նրան, մատնահետքեր վերցրեցին և լուսանկարեցին, ինչից հետո տարան բանտախցիկ։
Մոտ 2 ժամից նրան մոտեցավ ոստիկաններից մեկը և բացեց բանտախցի դուռը։ Նրան ուղեկցեցին այն սպայի աշխատասենյակ, ով ձերբակալության հեղինակն էր։ Ոստիկանը սպասում էր նրան։ Վերադարձնելով անձնա-կան իրերն ու մեքենայի բանալին՝ ոստիկանն ասաց․
—Ես շատ եմ ցավում սխալիս համար։ Ես մոտեցա ձեր մեքենային, մինչ դուք ազդանշանում էիք, գոռում ձեր դի-մաց կանգնած վարորդի վրա, անիծում էիք նրան։ Իսկ ձեր մեքենայի վրա նկատեցի մի քանի տիպեր՝ հետևյալ գրությամբ․ «Իսկ Հիսուսն ի՞նչ կաներ» «Եկեղեցին մեր փրկությունն է» և «Աստված մեզ հետ է, Նա ամենուր է»։ Բնականաբար, ես կարծեցի, թե դուք ԳՈՂԱՑԵԼ ԵՔ ՄԵՔԵՆԱՆ։