Կիսուրս առիթը բաց չի թողում մորս փնովելուբայց էս մեկը արդեն անտանելի էր․․․Վեշերս հավաքեցի ու տանից դուրս եկա։Կիսուրս կյանքս կերելա, սաղ օրը շնչիս նստածա, ինձ 1 րոպե հանգիստ չի տալիս էդ կնիկը։ Չեմ հասկանում հաճույքա՞ ստանում՝ որ ինձ ներվա յնացնումա, կամ թեկուզ նեղացնումա։
Ամեն րոպե հետևիցս ֆռումա, տան մեջ չեմ կարում հանգիստ իրար1 գամ։ Բայց որ ամենավատն ու վիրավորականնա, պահը բաց չի թողում մորս փնովելու ու վատաբանելու համար։
Ամեն անգամ փորձում եմ իրա մակարդակին չիջնեմ, չվիրավորեմ, բայց էս անգամ չստացվեց։ Ճաշը մի քիչ աղի էի արել, կերավ ու աս ումա՝ դե քյոռ մորիցդ ի՞նչ պիտի սովորես։ Մամաս էլ տեսողության հետ խնդիր ունի, էլ չդիմացա, վեշերս հավաքեցի ու եկա պապաենց։
