Հարսս ամեն առավոտ հիվանդանոց է գնում, չեմ հասկ անում ինչ է այդքան երկար բո ւժում․ պ արզվում է․․․Երեկ հարսս է զանգել,
կրկին նույն խնդրանքով: Ասում է՝ կար ո՞ղ ես երեխա ների հետ մնալ երեք շաբթի օրը: Նա կրկին որոշել է ինչ-որ բժիշկի մոտ գնալ:
Չէ, կկարծեք թե ես չեմ սիրում թոռնիկներիս, ես խելագարվում եմ տղաների համար, ինձ համար դժվար չէ, ես հաճույքով եմ նրանց
հետ ժամանակ անցկացնում:Բայց ինձ համար անհաս կանալի է հար սիս պահվածքը. օրա կան 5-6 տեսակի դեղ է խմում, չգիտես
ինչն է բուժում:Հարսս 32 տարեկան է, երկու տարի առաջ է ունեցել երկրորդ բալիկին:
Չի աշխատում: Ավագն ընդամենը 5 տարեկան է:Երկրորդ ծննդաբերությունից հետո Աննան անդադար գանգատվում է մեջքի կամ
ոտքերի ցավից, մի օր գլուխն է պտ տվում, մի օր ձեռ քերն են շուտ հոգնում:Նա շատ ժամ անակ և ահռե լի գում արներ է վատնում
բժիշկների վրա: 60 տարեկան եմ, իսկ այդ պոլիկլինիկայում 10 տարի չեմ եղել:
Հենց գնում ես բժիշկի, սկսում են ինչ-որ հիվանդություններ գտնել: Մի՞թե Աննան չգիտի, որ գոյություն ունեն ցավազրկող հաբեր, մի
հատ խմում ես և քեզ լավ ես զգում:Ես արդեն գրեթե վս տահ եմ, որ Անն ան այդպես ուղղակի փախն ում է երեխաների և տան հետ
կապված պարտականություններից:
Այն օրն էլ ասաց, որ բժիշկն իրեն խորհուրդ է տվել գնալ առողջարան, սակայն նա չի պատրաստվում իր հետ տանել երեխաներին,
այլապես բուժումը ոչ մի օգուտ չի տա:Խնդրում եմ, ասեք ինձ, մի՞թե կնոջ ու 2 երեխաների մոր հա մար դա պատշաճ պահվածք է:
