Հարսս լուռ վեր կացավ տեղից,վերցրեց քիչ առաջ պատրաստած տորթը և գցեց աղբամանի մեջ․․․Ահա,թե ինչ էր պատահել դրանից
առաջ։Դրանից հետո սկեսուրը բառ անգամ չասաց։ Եվ ոչ ոք ոչինչ չմեկնաբանեց Իմ հարեւան Անին 27 տարեկան է, նա շատ քաղցր,
հանգիստ, ժպտերես աղջիկ է։ Հաճախ է նա ինձ հրավիրում համտեսելու նոր թխվածքները:
Նա սիրում է թխել տորթեր, ռուլետներ, կրուասաններ,թխվածքաբլիթներ…Ես հատկապես հիշում եմ նրա «Նապոլեոն»-ը. այն աննը-
կարագրելի համեղ էր: Երեկ ես հանդիպեցի նրան և պատվիրեցի տորթ պատրաստել ընտանեկան տոնի համար: Նա սրտնեղած էր
և կիսվեց ինձ հետ:Նախորդ օրը նա տորթ Նապոլեոն էր պատրաստել, երեկոյան նրանց տուն հյուր էր եկել ամուսնու քույրը և խա-
նութից գնված տորթ Նապոլեոն էր իր հետ բերել:
Միասին սրճել էին ու համտեսել երկու Նապոլեոնները:Սկեսուրը սկսեց գնել դստեր գնած խմորեղենը, ասաց, որ այն հատուկ բաղա-
դրատոմսով են պատրաստում, և ասել հարսին, որ նա միայն մթերքն է փչացնում և համեղ չի թխում: Անին լուռ վերցրել է իր թխած
տորթը և նետել աղբամանը։ Դրանից հետո նա հանգիստ դեմքով նստեց սեղանի մոտ և ասել. «Մայրիկ, քեզ դուր չեկավ իմ թխած
տորթը»:
Դրանից հետո սկեսուրը ոչ մի բառ չի ասել։ Իսկ Անիի ամուսինը լավ մարդ է, ասաց, որ ամեն ինչ ճիշտ է արել։ Ես Անիին հանգստա-
ցրի ասելով, որ նա շատ համեղ է պատրաստում, պարզապես սկեսուրը չի ցանկանում նրան գովել: Եվ ինչու՞ է այդպես, սկեսուրը
պետք է ուրախ լինի և փառաբանի Տիրոջը, որ իրեն այդպիսի շնորհաշատ հարս է բաժին հասել, բայց նա մի գլուխ փնովում ու նա-
խատում է նրան: Անիի փոխարեն ես էլ նույնը կանեի:
