Ամիսներ առաջ ես ինքս սկեսուրս կանչեցի մեր տուն միասին ապրելու․ Արդյունքը եղավ այն, որ ես ու ամուսինս մի քանի օրից ամուսնալուծվում ենք․․․Ես իրականում չէի ճանաչում սկեսուրիս…
Ես սիրում էի այդ կնոջը: Նա հանգիստ, բարի և մեծահոգի էր թվում:Մենք ապրում էինք տարբեր քաղաքներում, հանդիպում էինք միայն տո ների ժամա նակ: Միշտ լավ հարաբերո ւթյուններ ենք ունեցել: Վերջերս մահ ացավ սկեսրայրս:Հասկանալով, որ սկեսուրիս համար միայնակ ապրելը դժվար կլինի, առաջարկեցի տեղափոխվել մեր տուն և մեզ հետ ապրել:
Այդ ժամանակ ես ու ամուսինս ունեինք մեր մեծ սեփ ական տունը, իսկ մեր միակ որդին ուրիշ քաղաքում էր հա-մալ-սարան ընդունվել:Եվ այդ ժամանակ բացահայտվեց սկեսուրիս իրական դեմքը:Մեր տանը 1-2 ամիս ապրե-լուց հետո, սկեսո ւրս սկսեց ամուսնուս իմ դեմ տրա մադրել: Սակայն ես դա ուշ հասկացա:
Ամուսինս շատ էր փոխ վել, ամեն մի ման րուքի համար ինձ հետ վեճի էր բռն վում: Նրան ոչինչ դուր չէր գալիս, դժգոհում էր տան մաքրությունից, իմ պատրա ստած ուտելիքից, հողամասի վիճակից: Եվ դա այն բանից հետո, որ 25 տարի շարունակ նա երբեք չէր բողոքել:
Ժամանակի ընթացքում ամուսինս արգելեց, որ իր համար ուտելիք պատրաստեմ, նրան սկսել էր դուր գալ միայն մոր պատրաստածը:Պատկերացնու՞մ եք, այդ կինը սկսեց կառա վարել նույնիսկ մեր ֆինանսները:Ամեն անգամ, երբ ես փորձում էի շտկել իրավի ճակը, սկեսո ւրս իսկույն իրեն <<վատ էր զգում>>, իսկ ամուսինս ինձ վրա բար-կա-նում էր:
Մի գեղեցիկ օր համբերությունս սպառվեց:Հիմա ես պարում եմ մեր հին փոքր բնակարանում և սպասում եմ դա-տին,որից հետո մենք կդադարենք ամուսիններ լինել:Ահա այսպես 2 տարին ջնջեց մեր համատեղ ապրած երջա-նիկ 25 տարիները…
