Ամուսնուս ընտանիքը և հարազատները ինձ չեն ընդունում․․․Պատճառը այն է, որ իրենք հարուստ են, իսկ ես հասարակ ընտանիքի աղջիկ եմ։Ինձ չի ընդունում ամուսնուս ընտանիքը: Այսինքն, խոսում ենք հա րգալից տոնով, բայց օտար ների պես: Ծննդյան տարե-դարձները շնորհավորում ենք հեռա խոսով, բայց ինձ ամենից շատ տխրե ցնում է այն, որ բոլոր ընտանեկան տոներին կարծես չեն նկատում ինձ:
Ահա այսպես է լինում: Ամուսնուս ու երեխայիս հետ գնում ենք սկեսուրիս տուն, ամուսնուս եղբայրներն ու հորեղբայրը նրան միան-գամից տանում են ուրիշ սենյակ, երեխայիս էլ գրկում են սկեսուրս, տալս, ամուսնուս մյուս քույրերը, իսկ ինձ սառը տոնով ասում են.
-Աստղ, անցիր առաջ:
Սեղանի շուրջ նստած ժամա նակ ամուսնուս հարյո ւրավոր հարցեր են տալիս աշխա տանքի, տան, երեխայի մասին, իսկ ես նստած եմ լինում նրա կողքին, բայց ինձ չեն նկատում: Երբ փորձում եմ ինչ-որ բան պատմել, ինձ կամ անտեսում են, կամ էլ պատասխանում մի բառով՝ հասկացնելով, որ դա իրենց հետաքրքիր չէ:Ես դրա պատճառով ընկնում եմ սթրեսի մեջ: Ինջ ավելորդ եմ զգում: Ամաչում եմ:
Նշեմ, որ ամուսինս բավա կանին ապահո վված ընտանիքից է, իսկ ես՝ հաս արակ, ինձ մեծացրել է միայ նակ մայրս: Ամուսնուս բոլոր բարեկամներն ունեն բարձր պաշտոն, իսկ մայրս խանութի վաճառողուհի է: Գուցե դա է պատճառը, որ ինձ լուրջ չեն ընդունում: Ան-կեղծ եմ ասում, որ ուզում եմ նրանց հետ լեզու գտնել, մտերմանալ, բայց չի ստաց վում: Գուցե էլի ինչ-որ մեկը հայտնվել է նման իրա-վիճակում և կարող է ինձ օգնել խորհուրդով:
