Սկեսուրս հոգնեցրել է իր անսպասելի այցերով․․․բայց ես այդքան էլ միամիտ չեմ, ելքը վերջապես գտա
Առհասարակ, ես շատ համբերատար մարդ եմ, ով մանկուց սովոր է հարգալից վերաբերվել մեծերին: Երևի հենց դա էր պատճառը, որ երկար ժամանակ աչք էի փակում սկեսու րիս վարքի վրա, երբ նա անդադար գալիս էր մեր տուն՝ առանց հրավերի և նախօրոք զգուշացնելու:Նրա այցերը ոտքից գլուխ էին շուռ տալիս իմ ամբողջ կյանքը:
Նա անվերջ խրհուրդներ էր տալիս, թե ինչպես ավելի լավ պատրաստել ընթրիքը, դասավորել դարակները, մաք րել հատակը…Չնայած նրան, որ մենք առանձին ենք ապրում և ֆինանսապես բացարձակապես կախված չենք սկեսուրիցս, նա անդ ադար խառնվում էր մեր կյանքին: Ժամա նակի ընթացքում նրա անսպ ասելի այցելություն ներն ինձ հասցրեցին կատաղության:
Ես երբեք չէի մտածի, որ մեծահասակ դաստիրակված մարդը կարող է իրեն նման կերպ պահել:Ամուսնուս բազ միցս եմ խնդրել խոսել մոր հետ, որ նա գոնե զգուշացնի գալուց առնվազն 1 ժամ առաջ, բայց նա ոչ մի խնդիր չի տեսնում դրանում: Եվ ես որոշե ցի ինքս լուծել այդ հարցը:Ամեն անգամ, երբ սկեսո ւրս գալիս էր մեր տուն, ես գնում էի տնից՝ ինչ-որ պատճառ հնարելով:
Եթե նրան հանդիպում էի դրսում, ապա ասում էի, որ շտապում եմ և արագ գնում:Սկեսուրիս, իհարկե, դա դուր չէր գալիս: Որդու հետ առանձնա պես բան չունի խոսելու, քանի որ նրան չի կարող ինչ-որ բան սովո րեցնել, խոր հուրդներ շռայլել: Ժամանակի հետ սկեսուրս սկսեց գիտակցել, որ հյուր գնալուց առաջ կարելի է զանգել և իմա նալ, արդյոք տանն ենք լինելու թե ոչ:
Հիմա ամեն ինչ լավ է: Ես կարող եմ կարգի բերել տունը, ինչ-որ բան պատրաստել և սկեսուրիս դիմավորել պատ շաճ կերպով,և նրա հետ շփումն ինձ հաճույք է պատճառում:Այժմ ամուսինս էլ է հասկանում, որ ես իրավացի էի:
