Արդեն երկար տարիներ աշխատում եմ որպես անեսթեզիոլոգ, շատ դեպքեր են գլխովս անցել, բայց այդ ծննդ-կան կնոջը երբեք չեմ մոռանա․․․
Մասնագիտությամբ անեսթեզիոլոգ եմ, աշխատում եմ ծննդատանը: Երկար տարիներ աշխատում եմ միևնույն հիվանդանոցում, զարմանալի դեպքեր շատ եմ տեսել:Սովորական աշխատանքային օր էր, երբ մի տղամարդ գո-ռալով ներս մտավ և ասաց,որ մեքենայի մեջ իր հղի կինն է,շատ վատ վիճակում: ենք բոլորս շտապեցինք դուրս, կնոջը բերեցինք անմիջապես վիրահատարան:
Պարզվեց, որ նրանք գյուղից են եկել,ճանապարհին խնդիրներ են եղել, մի խոսքով, խեղճ կինը 6 ժամ եղել է շատ վատ վիճակո ւմ՝ առանց համապա տասխան բուժօգնո ւթյան:Ստուգեցինք պտղի վիճակը.սրտի աշխատանքը գրե-թե չէր լսվում, վտանգ էր սպառնում և մոր, և երեխայի կյանքին: Մենք ունեինք գործելու համար վարկյան-ներԵս կատարեցի ցավազրկող դեղամիջոցի ներարկումը,բայց այն սկսում է գործել միայն 20 րոպե անց: Բժիշկն ասաց, որ 20 րոպե հետո էլ ոչ մեկին փրկելու կարիք չի լինի…
Մի քանի վարկյան մտածելուց հետո, մտքովս խեահեղ մի բան անցավ.
-Արի փրկենք, գոնե կնոջը, մինչև սպասենք անզգայացմանը, կմահանան…
-Դա թույլատրելի չէ, հասկանու՞մ ես, ինչ ես խոսում:
Ես մոտեցա ծննդկանին և խիստ ձայնով հարցրեցի.
-Անզգայացումը կգործի միայն 20 րոպե անց, բայց այդ ժամանակ արդեն շատ ուշ կլինի: Կարող ենք հիմա սկսել վիրահատությունը, ձեզ միանշանակ կփրկենք, հնարավոր է՝ երեխան էլ ողջ ծնվի: Համաձա՞յն եք:
Կինը գլխով դրական պատա սխան տվեց: Մենք նրան կապե ցինք սեղանին, վիրաբո ւյժը վերցրեց սկալպելը և սկսեց աշխատանքը: Ծննդկանի պուլսն ու ճնշումը կտրուկ բարձրացան, նա գլուխը հետ տարավ և անբնական ձայնով գոռաց: Բայց զարմանալին այն էր, որ խեղճը մարմինը չէր շարժում, վախենում էր երեխային վնասել:
Երեխան բարեհաջող ծնվեց, վերջապես լսեցինք նրա ճիչը: Կինը թեթևացած ժպտաց, իսկ մինչ այդ ցավազրկո-ղը սկսեց ազդել և մենք ավարտեցինք վիրահատությունը:Այս դեպքը մխրճվել է ուղեղիս մեջ…այն կրկին ապա-ցուցում է, որ մայրերը հերսուհիներ են: Մի շաբաթ անց մայրն ու դուստրը լիովին առողջ դուրս գրվեցին հիվան-դանոցից:
