Երիտասարդ մայրը երեխային գիրկն առավ և գունատվեց: Դռան հետևում մի գեղեցիկ ծրարով երեխան է, և շատ հարազատներ:Ծրարի մեջ երեխա կար. Մայրը միայն մեկ հայացք ուներ ՝ դա հասկանալու համար:
Լյուդմիլան զգուշորեն դրեց երեխային սեղանի վրա և սկսեց նրա շորերը հանել:Բուժքույրը նյարդայնացած հարցրեց նրան, թե ինչ է անում, ասում են,որ այնտեղ կա միայն մեկ դուրսգրման սենյակ,և ևս մի քանի հոգի սպասում էին նրան հերթի մեջ: Լյուդմիլան չպատասխանեց. Դողացող ձեռքերով նա հանեց փոքրիկին և հետա-քրքիր հայացքով նայեց բուժ-քրոջը.
-Այս երեխան տղա է, որտեղ է իմ աղջիկը : Արագ բերեք իմ աղջկան,այլապես ես իմ քայլերի համար պատասխա-նատու չեմ:
Բուժքրոջ դողը անհետացավ,կարծես նավազեց բաժանմունք և մի քանի րոպե անց Լյուդմիլինայի դստեր հետ գլուխը ցած իջավ ներքև: Նա սկսեց ներողություն խնդրել և բացատրել,որ այս տղան նույնպես պատրաստվում էր դուրս գրվել: Ավելի ճիշտ ՝ երեխային պետք է տուն տեղափոխել, քանի որ մայրը հրաժարվել է որդուց:
Լյուդմիլան վերցրեց դստերը և գնաց իր ամուսնու մոտ:Թվում էր,թե տոնական օր է ,բայց երիտասարդ մոր գլխից դուրս չէր գալիս այն փոքրիկ տղան, որին նա գրկել էր: Երեկոյան ամուսինը նրան հարցրեց, թե ինչ է պատահել, նա լաց եղավ և պատմեց իրեն ամեն ինչ:Եվ ահա երեք շաբաթ անց բոլոր մեծ հարազատները կրկին հավաքվեցին`ընտանիքի ևս մեկ նոր անդամի Մաքսիմի գալու կապակցութ յամբ, այն փոքրիկ տղային, որը գրեթե դստեր փոխարեն էին տալու երիտասարդ ծնողներին:
Նրանք մտածեցին, և խորհրդակցեցին միմյանց հետ,և միաձայն որոշեցին.Ասում են՝ որտեղ, մեկը, այնտեղ և երկրորդը, մենք կարող ենք կարգավորել:Եվ ահա,նրանց դստեր համար եղբայր հայտնվեց:Միայն հիմա ես ստիպված էի մեկ այլ զբոսասայլակ գնել`երկվորյակ ների համար:
