Ես երբեք թույլ չեմ տալիս հարևաններիս մտնել մեր տուն, ի դեպ նույնը նաև Ձեզ եմ խորհուրդ տալիս․․․Ահա, թե ինչու

Ես երբեք թույլ չեմ տալիս հարևաններիս մտնել մեր տուն, ի դեպ նույնը նաև Ձեզ եմ խորհուրդ տալիս․․․Ահա, թե ինչու

Վերջերս տեղափոխվել ենք նոր բնակարան, ու բնականաբար, սկզբում չէինք ճանաչում ոչ մի հարևանի։ Տունն ընտրել էինք գործա-կալի միջոցով ու ձեռքբերել հարմար գնով։Ամենաառաջինը ծանոթացանք մեր բակի ակտիվ կանանցից մեկի հետ, ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ ինքը մեզ հետ ծանոթացավ։

-Դուք երևի նոր բնակիչնե՞ր եք։ Անունս Մարինե է, ձեզ անից 3 հարկ վերև եմ ապրում, եթե ինչ՝ հանգիստ դիմեք ինձ, ես ամեն ինչից տեղյակ եմ։

Մենք շնորհակալություն հայտնեցինք, ներկա յացանք ու ար դեն ուզո ւմ էինք գնալ, երբ նա սկսեց հար ցեր տալ՝ տան արժեքի, մեր ծննդյան վայրի ու աշխատավայրի, գործակալի վերաբերյալ․․․Կարողացանք ազատվել հետաքրքրասեր անձից 15 րոպեում։ Ակնհայտ էր, որ նրան չէին բավարարում մեր անորոշ պատասխանները, ու նա ավելին էր ուզում իմանալ։

Հաջորդ օրը թակեցին մեր դուռը։ Բացե ցինք ու տեսանք․․․ երևի գուշա կեցիք՝ տիկին Մարինեին։ Նա իր հեռա խոսը տվեց ամուս-նուս, ասաց, որ կարգավորումները իրար է խառնել ու կայծակնային արագությամբ ներխուժեց մեր տուն։ Սկսեց ուսումնասիրել, թե ինչը ուր ենք դրել, հետաքրքրվեց՝ թե ինչու գրեթե ոչ մի իր չունենք, իսկ ինչն էլ որ ունենք, ինչ գնով ենք ձեռք բերել։

Իսկ մենք արդեն պատվիրել էինք կահույք, պիտի բերեին այն ժամանակ, երբ ավարտեինք վերանորոգման աշխատանքները,սակայն այդ մասին չպատմեցինք հետաքրքրասեր տիկնոջը։Գնալիս նա քիչ էր մնում մոռ անար հեռա խոսի մասին, որը լիարժեք կարգավոր-ված էր ու սարքին։ Ամուսինս տվեց հեռախոսը, երբ նա արդեն անցել էր շեմը։Իսկ հաջորդ օրը մեր տանը կահույքի բացակայության մասին գիտեր ողջ բակը։ Հարևանուհիներից մեկը կարեկցական տոնով ասաց․

-Ոչինչ, աղջիկ ջան, գոնե չորս պատ ունեք, կահույք կգնեք, կունե նաք ամեն ինչ․․․ Ոչինչ։

Երբ երկու շաբաթից տեղ հասավ մեր կահույքը, բոլոր հետաքրքրված անձինք հավաքվել էին, որ տեսնեին, թե ինչ ենք գնել։ Բայց ի տխրություն նրանց՝ ամեն ինչ փաթեթավորված էր, ինչը խանգարում էր տեսնել պարո ւնակությունը։Երեկ ոյան մեր դուռը թակեց․․․ էլի մեր սիրված Մարինեն։

Նրա ձեռքին էլի նույն հեռախոսն էր։ Բայց տնից դուրս եկա, դուռը ծած կեցի ու ասացի, որ ժաման ակ չունենք հեռախոսը սարքելու համար։ Տիկինը սեղմեց շուրթրեը և դրանից հետո փոխեց վերաբերմունքն իմ հանդեպ, ինչը չի կարող չուրախացնել ինձ։Իսկ ես ու ամուսինս համակարծիք ենք, որ պետք չէ ամեն մեկին տուն թողնել ու շենքի բնակիչներին քննարկման թեմա տալ։

Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ.
GOOD LOOKING NEWS