Ես ուզում եմ պատմել իմ պատմությունը, չնայած հասկանում եմ, որ կարող եք սխալ ընկալել ասածներս: Հավա-նաբար, շատերը ծանոթ են նման իրավիճակի, երբ ընտանիքում, որտեղ երկու երեխա կա, ծնողները մեկին մյու-սից շատ են սիրում: Իմ դեպքում, մորս ընտրյալն իմ ավագ եղբայրն էր, և նա իրականում դա երբեք չէր թաքց-նում, և ես անցանկալի երեխա էի, որի պատճառով ամուսինը ենթադրաբար հեռացել էր:
Իր ամբողջ կյանքը նա վազում էր Սլավիկի հետևից, գրավի դիմաց բազմիցս հանել է ոստիկանությունից, մարել է նրա պարտքերը,փորձել է հետ պահել հարբեցողությունից:Փոխեց մեր երեք սենյականոց բնակարանը, որպես-զի որդին ունենա առանձին բնակարան։ Ինքը վերջում հայտնվեց հանրակացարանում, իսկ եղբայրս իր հերթա-կան զուգընկերուհու հետ ապրում է հանգիստ կյանքով:
Փառք Աստծո, տատիկս և պապիկս հոգ են տանել իմ մասին: Տատիկն ու պապիկը վաղուց արդեն հեռացել են, ես և ամուսինս ապրում ենք քաղաքից դուրս, իսկ դուստրս, և ամուսինը երեխայի հետ ապրում են նրանց բնա-կարանում: Մեզ մոտ ամեն ինչ կարգին է, բայց ես չեմ շփվում եղբորս և մորս հետ, և նրանք առանձնապես չեն ցանկանում տեսնել ինձ:
Վերջերս մայրս կոտրեց ոտքը: Վիրահատության համար օգնեցի գումարով, բայց կտրականապես հրաժարվեցի նրան իմ տուն տանել և հոգ տանել նրա մասին, չնայած եղբայրս շատ էր պնդում: Ասացի, որ ժամանակն է վճա-րել հաշիվները, քանի որ մայրս ամբողջ կյանքում հոգ էր տարել նրա մասին։ Իմ հասցեին լսեցի կեղտի և վիրա-վորանքների հոսք, բայց ես կարծում եմ, որ ճիշտ եմ արել:
Մայրս ինքն է ընտրել իր սիրելիին, և այժմ կյանքն ամեն ինչ իր տեղում է դնում: Նույնիսկ հիմա ես տեսնում եմ, թե ինչպես է նրա հայացքը լցվում քնքշությամբ իր պաշտված որդու աչքի մեջ նայելով: Իսկ իմ մասին հիշեց մի-այն այն ժամանակ, երբ հայտնվեց դժվարությունների մեջ ՝ չհասկանալով, որ այսքան տարիների ընթացքում հոգուս խորքում մնացել է միայն հիասթափություն և վրդովմունք: