Նանեն անհաջողակ կին էր: Կարծես թե նա ամեն ինչ ուներ` խորահայաց թավշյա-շագանակագույն աչքեր, լավ կազմվածք, խելք ու հաճելի բնավորություն: Բայց նա անհաջողակ էր. ամուսինը մահացել էր աշխատավայրում՝ դժբախտ պատահարից, իսկ նրա որդին՝ Էրիկը, կռվարար և հիմար է մեծացել:
Նանեն չէր կարողանում հասկանալ, թե որ պահին աչքաթող արեց որդուն: Երևի այն ժամանակ, երբ աշխա-տում էր երկու տեղ, կամ էլ՝ երբ գլուխը բարձին էր դնում՝ առանց որդուն հարցնելու, թե ինչպես են նրա գոր-ծերը: Տասնհինգ տարեկան հասակում Էրիկը կապվեց վատ տղաների հետ՝ իրենց թաղամասի պատուհասների հետ: Եվ ահա, տասնութ տարեկան հասակում, որպես արդյունք՝ մեկուսարանի տոմս:
Որդուն օգնելու համար Նանեն տանջվում էր անզորությունից: Բայց նա փող չուներ՝ լավ փաստաբանի համար: Ըստ երևույթին, այս գործով ներգրավված մյուս անձանց համար դա կար, քանի որ հինգ հոգուց միայն Էրիկը դատապարտվեց: Նրան դատապարտեցին հինգ տարվա ազատազրկման:
Դատավարությունից հետո կինը նկատելիորեն թուլացավ և տասը տարով ծերացավ: Այն ամենը, ինչ ուզում էր անել, չէր ստացվում: Ապրել չէր ուզում: Գեղեցիկ շագանակագույն աչքերը ծեր կնոջ աչքերի նման փոս էին ըն-կել:Մի երեկո դռան զանգը հնչեց: Նախաշեմին կանգնած էր մի տարեց կին՝ գրկին փոքրիկ երեխա:
«Ո՞ւմ եք ուզում»: — հարցրեց Նանեն: «Ա՛ռ», — ասաց նա և երեխային հանձնեց Նանեին: Նա մեխանիկորեն վերցրեց փոքրիկին:
«Սա քո Էրիկի աղջիկն է: Աղջկաս հղիացրեց, իսկ ինքն էլ… Ինձ հանցագործ փեսա պետք չէ», — բացականչեց անծանոթը և շրջվելով՝ հեռացավ:Շոկից Նանեն չկարողացավ որևէ բառ ասել: Կինը փակեց դուռը և սկսեց զննել երեխային: Դա աղջիկ էր, մոտ հինգ կամ վեց ամսական: Նա ակնհայտորեն սոված էր:
Նանեն չգիտեր ինչ անել: Վերջիվերջո նա հագցրեց երեխային և վազեց դեպի մոտակա սուպերմարկետ: Զամ-բյուղի մեջ արագ-արագ դնելով տակդիրներ, շիշ և խառնուրդներ՝ կինը վճարեց իր գնումների համար և վերա-դարձավ տուն: Աղջիկը, ագահորեն կաթն ըմպելով, քնեց:
Եվ Նանեն նստեց պլանավորելու վաղվա օրը: Նա հիշեց իր զարմուհուն, ով աշխատում էր որպես մանկատան տնօրեն և զանգահարեց նրան: Անյան անմիջապես ժամանեց. Նանեի ձայնը հեռախոսով չափազանց հուզված էր: Իսկ երբ լսեց և տեսավ էրիկի հայրության ապացույցները, նստեց նրա կողքին: Մտածում էին, թե ինչ անեն:
Քույրերի պլանն առավոտյան կազմած էր: Անյան, որպես մանկատան տնօրեն, աղջկան գրանցեց հետին թվով մանկատանը: Նանեն դիմեց որդեգրման համար: Անյան օգնում է բնութագրով, պայմանավորվում խնամակա-լության համար:Մեկ ամիս անց աղջիկն արդեն տանն էր: Եվ Նանեն արձակուրդ վերցրեց երեխայի խնամքի համար: Փոքրիկը շատ նման էր հորը մանուկ հասակում:
Նույն քիթը, նույն ժպիտը: Եվ նույն հնարքները: Թոռնուհու, իսկ փաստաթղթերի համաձայն՝ դստեր գալուստով Նանեն ծաղկեց: Աղջիկը կարծես փրկեց նրան վատ մտքերից, միայնությունից և անհաջողությունից:Երեք ու կես տարի անց լավ պահվածքի համար Էրիկը վաղաժամկետ պայմանական ազատություն ստացավ: Նանեն նրան դիմավորեց թոռնուհու հետ:
Սկզբից նա պատմել էր փոքրիկին, որ ինքը տատն է, և որ հայրիկը դեռ հեռու է, բայց սիրում էր նրան:Եվ հետո նրանք երեքով ապրեցին երջանիկ: Տղան շատ էր փոխվել: Նա աշխատանքի անցավ և ամեն գիշեր շտապում է տուն, որտեղ իրեն են սպասում սիրելի մայրն ու դուստրը:
