Ես 41 տարեկան եմ, իսկ աղջիկս 4 տարեկան․․․Ցանկանում եմ կիսվել իմ պատմությամբ, գուցե այն ինչ-որ մեկ օգնի սխալ որոշում չկայացնելու հարցում։

Ես 41 տարեկան եմ, իսկ աղջիկս 4 տարեկան․․․Ցանկանում եմ կիսվել իմ պատմությամբ, գուցե այն ինչ-որ մեկ օգնի սխալ որոշում
չկայացնելու հարցում։Ես դեռ բավականին երիտասրադ տեսք ունեմ, և եթե չլինեին հաշված կնճիռներս, ոչ մեկի մտքով չէր էլ անց-
նի, որ 30-անց եմ:

Այս տարի կլրանա ամուսնուս 50 տարեկանը, իսկ Ալինան մեր առաջին և միակ երեխան է:Որքան էլ որ ցավալի է, պիտի խոստովա-
նեմ, որ զղջում եմ այդքան մեծ տարիքում երեխա ունենալու համար: Ինձ համար դժվար է նրան խնամելը, այլևս առաջվա պես ակ-
տիվ չեմ: Դե ամուսնուս մասին էլ չխոսեմ, այդ տարիքում ուրիշներն արդեն իրենց թոռների հետ են խաղում:

Նա նույնիսկ երեխային չի ուզում ճոճարանի մոտ տանել, քանի որ միշտ հոգնած է:Ես այժմ հասկանում եմ,որ մեծ տարիքում մայրա-
նալուն կտրականապես դեմ եմ: Ամեն ինչ պիտի լինի իր ժամանակին: Սխալ է երիտասարդությունը ծախսել գումար աշխատելու
վրա, իսկ 35-ից հետո երեխա ունենալ, ում համար այլևս ուժ ու եռանդ չես ունենա:

Հենց ընտանիքն է գլխավոր արժեքը, հանուն ընտանիքի է պետք ապրել, երեխաների հետ է պետք վայելել երիտասարդությունը…
Մի տանջեք ոչ ձեզ, ոչ երեխաներին՝ 35 տարեկանից հետո մայրանալով…սա իմ կարծիքն է, և ես չեմ հավակնում փորձագետ դառ-
նալուն, միայն կիսվում եմ իմ սեփական դառը փորձով…

Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ.
GOOD LOOKING NEWS