Երեխաներիս փոքրացած հագուստը տվեցի կարիքավոր ընտանիքի․․․Մի քանի օր անց այդ շորերը տեսա աղբանոցում
Մենք սովոր ենք, որ երեխաների փոքրացած հագուստն ու այլ իր երը կարելի է տալ միմյանց։ Օրինակ, մորաքրո ջս աղջիկն է ինձ հաճախ տալիս, ես էլ ընկերւոհիներիս։Անծանոթ մարդկանցից իհարկե երբեք չեմ վերցնի և հա մացանցով էլ հին հագուստ չեմ գնի։ Գումարի կարիք չունենք, ուղղակի երբ հարազատներն են տալիս, դա ուրիշ բան։ Իսկ ինչու՞ չխնա յենք, եթե կա նման հնարա վորություն։
Վերջերս քրոջս տանն էի, որտեղ էլ ծանոթացա նրա հարևանուհու հետ։ Նա պատմեց, որ երեք երեխա ունեն, ու քանի որ ինքը չի աշխատում, դժվարությամբ են մանկ ական իրեր գնում։ Դե ես էլ առաջարկեցի օգնել նրան։ Նա այնքան ուրախացավ։Հաջորդ օրը տարա մի քանի տոպրակ հագուստ,քայլակ, խաղալիքներ։Կարծում էի,թե մեծ գործ եմ արել՝ մի խեղճ ընտա նիքի օգնելով։ Բայց միայն հետո իմացա, թե իրա կանում ինչ է կատարվում։
Այդ օրվանից մոտ 1 ամիս անց նորից գն ում էր քրոջս տուն։ Նրանց շեն քի դիմաց մեծ աղբամաններ կան, ու մո տեցա դրանց, որ երե խայի ձեռքի ջրի շիշը գցեմ մեջը։ Հանկարծ ծանոթ իրեր նկա տեցի․․․ Աղջկաս զգեստն էր երևում ու մի քանի զույգ հողա թափեր։
Պատմեցի քրոջս, ու նա ասաց,որ զարմանալի մի բան է պարզվել այդ «կարիքավոր» բազմազավակ կնոջ մասին։ Իրականում նա այնքան էլ խեղճ ու անճար չէ, ինչպես որ ներկայանում է։ Բոլորին ստելով՝ նա իրեր է հավաքում ու վաճա ռում դրանք, ինչն էլ որ երկար ժամա նակ մնում է, գցում են աղբը։ Նույնի սկ իրենց նեղություն չեն տա լիս, որ գոնե մեկին նվիրեն։
Իհարկե, նրանք իրավունք ունեն ցանկացած կերպ վարվել այն ամենի հետ, ինչն իրենցն է։ Բայց ինձ համար չա փազանց տհաճ էր։ Չէ որ ես ուզում էի օգնել մեկին, ով իրոք ուներ դրա կարիքը․․․
