Երեկ առավոտյան կինս որոշեց կատակել ինձ հետ․Երբ գնացի աշխատանքի,ամբողջ գրասենյան էր ծիծաղում․․Այ քեզ օր։Վերջ երս ես ու կինս նոր բնակ արան ենք տեղափ ոխվել։ Մենք ունենք նորածին երեխա։ Կինս դեկրե տում է, ամբո ղջ օրը երեխայի հետ է։ Եվ ին չպես նա է ասում, իր ազա տ շունչ քաշելը լինում է միայն ա ռավոտ յան, երբ նա հան գիստ լոգա նք է ընդունում, քանի դեռ ես չեմ գն ացել աշխատ անքի և կարող եմ զբաղ վել երե խայի հետ։
Առհասա րակ լոգա րանի դուռը ներսից փա կելու սովորո ւթյուն չունենք, բայց այսօր առավո տյան ես խնդրեցի կնոջս մի քիչ արագացնել, որպիսի ես չհայտնվեմ խցանման մեջ, իսկ կինս էլ հանկարծ որոշեց կատակել։ Ասելով «Կարող եմ ընդհանրապես դուրս չգալ»՝ ցուցադրաբար մտավ լոգաարան, ներսից փակեց դուռը և բարձր ծիծա ղեց։
Այդ պա հին նա դեռ չգիտեր, որ սխալ բան է անում․․․Քա նի որ, ինչպես շուտով պարզվեց, փականը փչացած էր, իսկ մենք չգիտեինք դրա մասին։ Դեռ չէինք էլ հասցրել այստեղ բերել մեր բոլոր իրերը, և տանը նույնիսկ գործիք չունեի։Մի քանի րոպե մտածելուց հետո զանգեցի ԱԻՆ։
Տղաները շատ արագ գործեցին․նրանք եկան 20 րոպեից և կնոջս ընդամենը 20 վարկյանում գերությունից դուրս բերեցին։Բնականաբար ես ուշացա աշխատանքից։ Որոշեցի պատմել ճշմարտությունը՝ ուշացումս բացատրելու համար։ Այդ օրն ինձ վրա ծիծ աղում էին բոլոր կոլեգաներս, և նույ նիսկ տնօրենը։
