Ընդամենը մեկ շաբաթից պիտի կայանար հարսանիքս, սակայն․․․Ես չեղարկեցի այն և ամեն ինչում մեղավորը ապագա սկեսուրս էր։Արսենի հետ հան դիպում էինք մոտ 3 ամիս, բայց մեր սեր ն այք նան ուժեղ և մեծ էր, որ շատ շուտ կայացրե ցինք միասին ապ րելու որոշում: Ընկերոջս ծնողն երին երկու-երեք անգամ էի տեսել, բայց կարճ ժամանակով: Ավելի մտերիմ ծանոթացանք, երբ նրանք եկան մեր տուն խոսքկապի:
Եվ ինձ, և ծնողներիս նրանք հասարակ, սովորական մարդիկ թվացին: Հայրն աշխատում է, մայրը ամբողջ կյան քում տնային տնտես ուհի է եղել, համ երաշխ մարդիկ էին: Սկզբ ում մենք չհասկա ցանք, որ իրա կանում նրանք այլ մարդիկ են:
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ ապագա սկեսուրս իր դժգո հությունը հայտնեց իմ հարսանեկան զգեստի վերաբեր յալ: Ասում էր, թե ինչու եմ այդքան թանկա րժեք զգեստ ընտրել, չնայ ած նրան, որ գում արը հայրս էր տվել, դրա փոխարեն կարելի էր տան համ ար ինչ-որ պի տանի իր գնել:Դրանից հետո նա սկսեց օրա կան հարյուր անգամ զանգել մորս՝ հարսանիքի կազմակերպչական հարցերը քննարկելու համար:
Նա ոչ թե ուզում էր խնայել, այլ իր պաթոլոգիկ ժլատությունն էր ցույց տալիս:Ամեն ինչի վերջակետը դրվեց այն ժամանակ, երբ Արսենի մայրը հարսանքից մի շաբաթ առաջ մեծ սկանդալ սա րքեց: Ես ու ընկերս միասին էինք կազմել հյուրերի ցա նկը և չէինք գրել սկեսուրիս հորա քրոջ որդուն և կնոջը, որովհետև ուրիշ քաղա քում են ապրում, տարիքով մեծ մարդիկ են, մտածեցինք, որ չեն գա:
Առանց խոսքերին հետևելու՝ սկեսո ւրս սկսեց գոռալ ինձ վրա, հա յհոյել և անպատվել, նա ինձ անդաս տիրակ և խառնակիչ անվանեց, ասաց, որ դեռ չամուսնացած, ուզում եմ իրենց վատություն անել, ծնողներիս պես անխելք եմ… Իսկ այդ ամբողջ ընթացքում Արսենը լուռ կանգնած էր:
Ամբողջ երեկո արտասվեցի, բայց առավոտյան որ ոշեցի ծնողներիս ամեն ինչ պատ մել: Նրանք ինձ աջակցեցին, ասացին, որ ճիշտ եմ վարվում:Դեռ որոշ ժամանակ Արսենի մայրը մեզ հան գիստ չէր տալիս, նույնիսկ գնացել էր մայրիկիս աշխատավայրը, այնտեղ վեճ սարքել:
Այս ամենը շատ բարդ էր, բայց ուրախ եմ, որ շուտ հասկացա, թե նրանք իրականում ովքեր են:
