Ընտանիքս ինձանից երես է թեքել ու արդեն 2 ամիս ինձ ոչ ոք չի զանգում, և միայն նրա համար, որ թույլ չտվեցի շահագործել ինձ․․․
Ես ինքս փոքր քաղաքից եմ, սակայն արդեն 11 տարի ապրում եմ Երևանում:
Ընտանիքիս անդամները և բարեկամներս հաճախ են մնում իմ տանը, երբ մի քանի օրով գալիս են քաղաք: Ես իմ տեսակով սառը
մարդ եմ, սակայն հարազատներիս միշտ լավ եմ դիմավորում:6 տարի առաջ հիփոթեքով 1 սենյականոց բնակարան գնեցի և բարե-
հաջող վճարեցի:
Ես դասավանդում եմ չինարեն և պահանջված մասնագետ և թարգմանիչ եմ, բավականին լավ եմ վաստակում:Որոշեցի գումար ներ-
դնել անշարժ գույքի մեջ:Հաջորդ քայլս էր բնակարանս վարձով տալ, իսկ հետո գնել նորը:Զանգեց քույրս, ասաց, որ մի շաբաթով ինձ
հյուր կգա: Ես շատ ուրախացա, սակայն արդեն 2 ամիս է անցել, իսկ նա դեռ այստեղ է…
22 տարեկան աղջիկը չի ուզում ոչ մի բանով զբաղվել, ես պարտական եմ նրան ապահովել ամեն ինչով: Դրա մասին ինձ հեռախոսով
ասաց բարկացած մայրս:Երբ ես ասացի քրոջս,որ նա վերադառնա տուն,քանի որ նոր բնակարան պիտի տեղափոխվեմ,իսկ սա վար-
ձով տամ, նա նեաղացավ և գնաց: Աստված նրա հետ:
Սակայն հաջորդ օրը զանգեց մայրս և ասաց, որ ես այլևս իրենց ըտանիքից չեմ: Անկեղծ ասած, ինձ համար միևնույնն է:Արդեն 2 ա-
միս ինձ ոչ ոք չի զանգում, և միայն նրա համար, որ թույլ չտվեցի շահագործել ինձ:
