Գողը գիշերը ներխուժում է տուն։ Միացնում է լապտերը և սկսում փնտրել թանկարժեք իրեր։ Հանկարծ մթության մեջ ձայն է լսվում․
-Հիսուսը գիտի, որ դու այստեղ ես։
Կողոպտիչի սիրտը քիչ է մնում դուրս թռնի վախից։ Նա անջատում է լույսը և քարացած կանգնում։ Լռություն է։ Սպասում է մի քանի րոպե, հետո գլուխը թափ տալիս ու շարունակում որոնումները։
1-2 րոպեից նույն ձայնն է լսում․
-Հիսուսը նայում է քեզ։
Գողը սարսափահար սկսում է զննել սենյակը, և վերջապես լուսյն ընկնում է թութակի վրա, որի վանդակը դրված էր անկյունում։
—Դու ինչ-որ բան ասացի՞ր,-բարկացած ասաց գողը։
—Այո,-պատասխանեց թութակը,-ես պարզապես ուզում էի զգուշացնել քեզ, որ նա հետևում է քեզ։
Թալանիչը հանգիստ շունչ է քաշում։
-Զգուշացնե՞լ ինձ։ Բայց դու ո՞վ ես։
—Ես Մովսեսն եմ,-պատասխանում է թռչունը։
—Մովսե՞ս,-գողը սկսում է բարձր հռհռալ,-ախր ո՞վ է թութակին Մովսես անվանակոչում։
-Նրանք, ովքեր ռոթվայլերին Հիսուս են անվանել։
