Յուրաքանչյուր ծնող իր երեխայի համար ցանկանում է լավ և բարեկեցիկ կյանք:Բայց ցավոք ոչ բոլորը դաստի-արակելու տաղանդ ունեն: Ինչպե՞ս ձեր երեխային դաստիարակել արժանի անձնավորություն: Իսկ որո՞նք են դաստիարակության ամենատարածված սխալները:
Եկեք հասկանանք:
Երեխաները պահանջում են խնամք, ուշադրություն, կրթություն,կարևոր է նրանց պաշտպանել անցանկալի սո-վորություններից և շփումներից։ Բայց սա միայն մի մասն է այն բանի, ինչը կարևոր է երեխայի և նրա զարգաց-ման համար։
Ի՞նչ է պետք երեխային հաջող կյանքի համար։
Դաստիարակությունը կարող է հանգեցնել երկու բանի ՝ երեխաների կարիքների բավարարում և անձնական օ-րինակ: Կարևոր է առաջին հերթին հավատալ երեխային և ինքներդ ձեզ:Անձնական օրինակը լավագույնն է գոր-ծում:Երեխան ունի հստակ, հասկանալի,տրամաբանական պահանջներ: Կարևոր է դրանք հստակեցնել երեխա-յի հետ։
Երեխային ուղղված հրամանները ստացվում են, երբ դրանք կատարվում են։Օրինակ, երբ մենք պահանջում ենք երեխաներից․ գնացեք ուտելու, հետո նստեք դասերի և լվացեք սպասքը: Ավելի լավ է ասել. «Մենք ճաշելու ենք», կատարումը տեղի է ունենում, և հետո մենք ասում ենք. «Հիմա կատարեք ձեր տնային առաջադրանքները»: Իսկ եթե երեխան չի՞ կատարում հրահանգը: Մենք փորձում ենք նրան ստիպել դա անել: Փափուկ, բայց համառորեն:
Անկեղծ հետաքրքրություն երեխաների խնդիրների, շփման նկատմամբ: Անկախ նրանից, թե որքան ծիծաղելի ու աննշան են թվում նրա խնդիրները, դրանք լուրջ են երեխայի համար: Եվ նրա հետ կարեւոր է քննարկել այն, ինչը իրեն անհանգստացնում է: Մենք ճնշում ենք խորհուրդներ տալու ցանկությունը, պնդելու մեր պատրաստ լուծումը: Մենք երեխայի հետ շփվելու հնարավորություն ենք գտնում ոչ թե այն ժամանակ, երբ դա մեզ հարմար է, այլ երբ նա դրա կարիքն ունի: Մենք խրախուսում ենք երեխային խոսել իր սեփական ապրումների, մտքերի մասին:
Երեխային անհրաժեշտ է հնարավորություն տալ հոգ տանել ձեր մասին, օգնել իր սիրելիներին: Երեխաները ցան-կանում են լինել օգտակար և հոգատար: Սա բոլորովին բնական կարիք է: Մեր խնդիրն է սովորեցնել երե-խային հոգ տանել, քանի դեռ նա չի ձեռք բերել գործնական փորձ `դա ճիշտ անելու համար: Մի մերժեք նրա հու-զական ազդակները:
Խորհուրդ չի տրվում որոշակի բաներ ասել երեխային, նրա դիմաց, նրա մասին:
Կարիք չկա արդարացնել երեխաների թերություններն ու սխալները: Չի կարելի ասել. «Նա փոքր է», «Պետյայից ավելի վատ ես սովորում»,«հաճախ հիվանդ ես»:Մենք կենտրոնանում ենք ընդհանրացումները չկիրառելու վրա. «Միշտ», «անընդհատ». «Խելացի լինել», «հնազանդ լինել» հրահանգները երեխայի մտքի կողմից ընկալվում են ոչ այնպես ինչպես մենք ենք մտածում:
