Մենք մեր վախտով դաշտերում էլ ենք ծննդաբերել, ինչի ավել գումար վճարենք քո համար,-ասաց սկեսուրս ու արգելեց, որ ծննդաբե-
րեմ մասնավոր հիվանդանոցում․․․
Ես ընդհանրապես չեմ հասկանում, թե ինչպես կարելի է այդպիսի բանը կտրուկ ձևով ասել: Կարելի է խորհուրդներ տալ, արտահայ-
տել կարծիքը, պատմել, թե ինչու եք առաջարկում լավագույն տարբերակը և մտածում այլ կերպ: Բայց այդ պես կտ րուկ իր որդու սի-
րելի հղի կնոջը, չափից շատ է:Մենք ապրում ենք գյուղի մեր ամառանոցում: Ձմռանը գյուղն ամայանում է (միայն մեկ տուն է բնակե-
լի), իսկ ամռանը շատ բնակիչներ են գալիս: Հանգստացողների թվում են Շուշանը և նրա երեք երեխաները: Հիմա երեխաներն ար-
դեն մեծահասակներ են և հաճախ չեն այցելում ամառանոց:
Այս տարի նրա հետ էր բարեկամուհին`Կարինեն:Ինքնամեկուսացման պատճառով Կարինեն անցավ հեռավար աշխատանքի, այնու-
հետև՝ երեխայի խնամքի արձակուրդի: Օգոստոսի վերջին, ժամանակն է, որ նա ծննդաբերի: Ոչ աշխատանքային օրերին քաղաքից
նրան է այցելում ամուսինը՝ Անտոնը:Ամուսինները բնակարան են գնել և նորոգում են կատարում, իսկ այժմ ժամանակավոր ապրում
են Անտոնի մոր տանը: Չնայած բնակարանը փոքր է, բայց «զույգերի համար միշտ տեղ կճարվի»:
Ամբողջ ժամանակ ընտանիքում հարաբերությունները ջերմ էին, իրար հետ չէին կռվում կամ վիճում: Տիկին Սիլվան և հարսը համե-
րաշխ էին. խոհանոցում թեյում էին, բամբասանքներով կիսվում: Ամեն ինչ ավարտվեց մի ակնթարթում, երբ Կարինեն վերադարձավ
նախածննդյան խորհրդատվությունից և ասաց, որ ինքը որոշել է և ցանկանում է ծննդա բերել մասնա վոր հիվան դանոցում և դրա
համար գումար պետք է վճարի, որպեսզի առանձին հիվանդասենյակ և անհատական բժիշկ ունենա:
Այդ հաճույքը շատ թանկ արժե, բայց նա և Անտոնը արդեն տն տեսել են գո ւմարը:Սկեսուրը մթա գնեց և վրդովվեց. «Նախ կինում
ծննդաբերել են դաշտերում, և անմիջապես անցել հացահատիկ հնձելու աշխատանքին: Եվ ընդհանրապես ոչ մի երեխայի խնամքի
արձակուրդ չի եղել»:Կարինեն առարկեց, թե ինչու հիշեց նախահեղափոխական պատմությունը: Սկեսուրը պատասխանեց.
«Կանայք ծննդաբերել են սովորական քաղաքային հիվանդանոցներում և 2 ամսից երեխաներին մսուր-մանկապարտեզ են տվել: Եվ
ուրիշ ոչինչ»:Երիտասարդները որոշեցին դեռ չբար ձրացնել այդ թեման՝ զարմ ացած տիկին Սիլվայի արձագանքից: Բայց սկե սուրն
ինքը բացեց այդ խոսակցությունը հաջորդ առավոտ: Կարինեն ևս մեկ անգամ բացատրեց, թե ինչու է ցանկանում ծննդաբերել ոչ թե
քաղաքային հիվանդանոցում այլ մասնավոր կլինիկայում առանձին հիվանդասենյակում՝ անհատական բժշկի հետ:
Սկեսուրը վրդովված էր. դա ամ ենևին էլ իրեն պետք չէր. փողի անի մաստ վատնում: Ինչ տարբ երություն՝ վճա րովի՞, թե՞ անվճար,
գործընթացը նույնն է: Իսկ առանձին հիվանդասենյակն ընդամենն ավելորդ վճար է:«Եվ ընդհանրապես, իմ ավագ դուստրը` Լիզան,
երկու երեխաներին էլ ծննդաբերել է «խղճուկ քաղաքային հիվանդանոցում», և բոլորը ողջ և առողջ են: Եվ եթե այդքան հարուստ
եք, ինչո՞ւ եք ինձ հետ ապրում:
Բնակարան վարձեք, մինչև ձեր բնակարանի վերանորոգումը կավարտվի»: Տիկին Սիլվան աներեր էր:Դրա համար և Կարինեն եկավ
մեր գյուղում ապ րելու՝ այս պահի դրո ւթյամբ քաղաքում թող նելով ամուսնուն: Բայց ամենա հետաքրքիրն այն է, որ Լիզան երկրորդ
երեխան ծննդաբերել էր վճարովի հիմունքներով, և հենց նա էր, ով Կարինեին այդպես էր խորհուրդ տվել: Նա պարզապես չի պատ-
մել իր մորը վճարովի ծննդաբերության մասին. տիկին Սիլվայի համար նա երեխա է ունեցել «ինչպես բոլորը»:
Կարինեն այժմ ստիպված կլինի վերադառնալ քաղաք` իր հղիության վերջին ամիս ներին պետք է հա ճախ գնա պոլիկնինիկա և հե-
տազոտություն անցնի: Եվ հիմա նա չգիտի, թե ինչ անի: Երիտասարդներն իսկապես փող չունեն բնակարան վարձելու համար, մի-
այն գումար են խնայել բժշկին վճարելու համար։«Միգուցե ցույց տա սկեսուրին, որ ամաձայն է ծննդաբերել քաղաքային հիվանդա-
նոցում: Իսկ երբ ժամանակը գա կծննդաբերեի իր նախընտրելի կլինիկայում», — մտածում է Կարինեն:
Նա միայն վախենում է, որ Անտոնը չի համա ձայնի խ աբել մորը։Եվ ինձ թվում է, որ ծննդաբեր ությունը յուրաքանչյուրի անձնական
գործն է: Կրկնում եմ ՝ սկ եսուրը չէ, որ պետք է որոշի, թե ինչպես և որտեղ է ծննդ աբերելու իր հարսը: Եվ շան տաժն այն բանի հետ,
որ նա դուրս կանի բնակարանից, պարզապես նվաստացուցիչ է: Չէ, որ նրանք ժամանակավոր էին ապրում այնտեղ։
