Մինչև չափահաս դառնալս ապրում էի տատիս ու պապիս հետ, ծնողներս իմ մա սին անգամ չէին էլ հիշում, բայց երբ իմացան, որ բնակարան եմ ժառանգո ւթյուն ստացել․․․Մինչև 13 տարեկան հա սակը ես միակ երեխան էի: Ծնող ներս համ ամիտ էին ինձ հետ, խորհում էին: Բայց խոստովանում եմ, որ ավե լի շատ սիրել եմ տատիկ-պապ իկին: Սիրում էի ամառն անցկացնել իրենց հետ:
Նրանք ապրում էին մի քաղաքում ծովափով, և ես միշտ նրանց հետ էի մնում արձակուրդների ժամանակ:Եվ այսպես, երբ ես 13 տա-րեկան էի, մայրս հղիա ցավ: Եվ հենց այն պա հից, երբ նա դա հայտար արեց իր հարազատ ներին, սկսեցին հոգ տանել նրա մասին: Զգում էի, որ ես դարձել եմ դատարկ տեղ, և ամբողջ ուշադրո ւթյունը նվի րում էին իմ չծնված եղբորը:Հենց սկսվեցին ամառային ար-ձակուրդները, տատիկս և պապիկս ինձ կանչեցին իրենց մոտ:
Մայրիկը միայն ուրախացավ: Նա միայն տարված էր իր հղիությամբ: Որքան խենթ է: Գնում էր բոլոր տեսակի դասընթացների հղի կանանց մասին: Ես նո ւյնպես ուրախ էի հեռա նալու համար:Մեր բնա կարանը փոքր էր: Ես հաս կացա, որ երբ եր եխան ծնվի, ես ծանր ժամանակ կունենամ:Տատիկն էլ դա հասկացավ: Նա նստեց, մեծահասակի պես խոսեց ինձ հետ և առաջարկեց ապրել պապի-կիս հետ:
Համաձայնեցի: Մայրիկս և հայրիկս ինձ թույլ տվեցին գնալ: Թվում է, թե նրանք պարզապես ուրախ էին, որ նրանք կազատվեն ինձա-նից ՝ անհանգիստ պատանի:Ես չորս տարի ապրել եմ տատիկիս և պա պիկիս հետ: Այնուհետև նույն քա ղաքում ես ընդունվեցի ին-ստիտուտ: Այդ ժամանակ, պապիկը հիվանդացավ: Ես օգնում էի տատիկիս, որքան կարողանում էի: Հոգ տանելով նրա մասին, շատ քիչ ժամանակ էի ունենում դասերին մասնակցելու։
Ես պարզապես չէի կարող թող նել նրանց դժվարությունների մեջ: Երբ պապս մահ ացավ, տատիկի համար դա շատ դժվար էր: Նը-րանք քառ ասուն տարի ապ րում էին սիրով: Ես նրան չթողեցի մենակ: Օգնում էի նրան ցանկացած հարցով։ Ես մի կողմ էի թողել անձնական կյանքս։Մի քանի տարի անց տատիկս նույնպես հիվանդացավ:
Ծնողներս գիտեին դրա մասին, բայց չօգնեցին, նրանք պարզապես խոսում էին հեռախոսով: Ես անընդհատ աշխատանքից շուտ էի դուրս գալիս, խնամում էի նրան, վարձում էի բուժքույրերին: Փողր չէր բավականացնում: Երբ տատս մահացավ, պարզվեց, որ նա ինձ բնակարան է թողել:
Եվ հետո ծնողներս հիշեցին իմ գոյության մասին: Նրանք սկս եցին խոսել իրավո ւնքների մա սին ու ասո ւմ էին, որ այս բնակարանը իմն է և կիսով չափ եղբորինս: Որ նա նույնպես ժառանգորդ է, և եթե ես հրաժարվեմ այն վա- ճառելուց և փողը կիսելուց, նրանք այդ հարցը կորոշեն դատարանի միջոցով:Եղբայրս պա րզապես ավարտում էր դպրոցը, նրանք ուզում էին նրան բնակարանով ապահո-վել:
Ընդհանուր առմամբ, ես իմ կամքով նորացրեցի բնակարանը: Հիմա մայրս, հայրիկը և եղբայրս ինձ հետ չեն շփվում: Բայց իմ մորա-քույրը (մոր քույրը) գաղտնի ասաց, որ իրենք պատրաստվում են փաստաբան վարձել: Ես պարզապես ուզում եմ լաց լինել այդպիսի անարդարությունից:Կյանքիս կեսից ավելին ես հոգացել էի տատիկիս և պապիկիս մասին: Ես նրանցից արժանի եմ այդպիսի երախ-տագիտության:
Եվ ես չեմ ուզում վաճառել բնակարանը, սա իմ տունն է:
