Մի պայծառ օր հայրը որդուն է տալիս մեխերով լի տոպրակ ու ասում,-Ամեն անգամ, երբ կզայրանաս, մի մեխ կխփես գերանին․․․Սա պետք է իմանա յուրաքանչյուրը։Նա մի որդի ուներ, որը շատ շուտ բռնկվող ու անզո ւսպ տղա էր:Մի օր նրա հայրը կանչում է որդուն և տալիս է մի պարկ լցված մեխերով և ասում.
-Ամեն անգամ , երբ չկարո ղանա իր բարկո ւթյունը զսպել, մեխ խփի գեր անի վրա ։ Առաջին օրերին գերանի վրա շատ մեխեր հայտ-նվեցին: Հաջորդ շաբաթ նա սովորեց ավելի զուսպ լինել, և մեխերի թիվը կրճատվեց: Երիտասարդը հասկացավ, որ ավելի հեշտ է զս-պել իրեն, քան մեխ խփել:
Ու մի օր էլ նա զգաց, որ լիովին տիրապետում է իրեն և մեխ չխփեց գերանին: Նա ուրախ ացած եկավ հոր մոտ և պատմեց, որ ձեռք է բերել ինքնատիրապետում:Այս անգամ հայրը նրան ասաց, որ ամեն անգամ, երբ կարողանա զսպել իրեն և չբարկանա, թող մի մեխ հանի:Ժամանակն անցնում էր…
Եվ ահա եկավ այն օրը , երբ գերա նին ոչ մի մեխ այլևս չկար: Նա եկավ հոր մոտ և պատ մեց նրան այդ մասին:Հայրը նրան տարավ գերանի մոտ և ասաց.
«Դու շատ լավ կարող ացար կատարել առաջադ րանքը: Բայց տեսնում ես, որքան շատ հետ քեր են մնացել գե րանի վրա: Այն երբեք առաջվա նման չի լինի: Երբ մարդուն վիրավորում ես բարկացած ժամանակ ահա այսպիսի սպիեր ես առաջացնում նրա ներսում: Եվ հետո ինչքան էլ ուզում ես ներողություն խնդրի…միևնույնն է…սպին մնում է:»
