Մի քանի օր առաջ բջջայինիս անծանոթ համարից զանգ ստացա:Պատասխանեցի, սակայն զրուսակիցս առանց ողջունելու ասաց, որ արդեն 2 տարի հանդիպում է ամուսնուս հետ, նա դեռ էլի ինչ-որ բան ասաց, բայց ես այլևս ոչինչ չէի լսում: Ա-մուսինս նստած էր կողքիս, և, հավանաբար, հաս կանալով՝ թե ինչ է կատար վում, հանգիստ նայում էր ինձ:
Ես կարծես օդում լինեի, իսկ ամուսինս ասում էր, որ իզուր եմ տխրում, քանի որ ինքը չի պատրաստվում լքել ե-րեխաներին և հեռանալ ընտանիքից: Իսկ ինձ համար կար միայն մի տարբերակ. ամուսնալուծություն:11 տարի ամուսնացած էինք, ունենք 2 երեխա, մեր ընտա նիքը ես եմ պահում: Ամո ւսինս նկարիչ է, և նրա մոտ ստեղծա-գործական կրիզիս է, որը հաճախակի է լինում և կարող է տևել մի քանի ամիս:
Ստացվում է, որ ես նրան պահել եմ, իսկ ինքը իմ աշխատելու ընթացքում այլ կնոջ հետ է զվարճացել:Ամուսինս ասաց, որ ես սառն եմ դարձել և հեռվացել եմ: Բայց ինչպես չսառեմ, եթե առա վոտից մինչև կեսօր աշխատում եմ, հետո երեխաներին եմ բերում դպրոցից, մաքրություն եմ անում տանը, լվացք և արդուկ, երեխա ների հետ դաս եմ անում, մի խոսքով, ամեն ինչ ինձ վրա է…
Ես առաջին անգամ մտածեցի, թե ով է ամուսինս մեր տան մեջ և ինչ դեր է նա կատարում: Նա ոչ լավ հայր է, ոչ լավ ամուսին, նույնիսկ լավ զրուցակից չէ, պար զապես ես արդեն սովորել եմ նրան:Իսկ հետո էլ մտածեցի, թող այդ կինը տանի այս «գանձին»: Այդ պահին արցունքներս գլորվեցին աչքերիցս,մի կողմից,շատ դժվար է բաժան-վել մի մարդուց, ում հետ մի ամբողջ կյանք ես ապրել, բայց հետո էլ հասկանում եմ, որ այդ մարդը շարունակելու է փչացնել կյանքս, իսկ ես էլ չեմ հանդուրժի այլ կնոջ ներկայություն:
Խնդրում եմ, ինձ խիստ չդատեք, պարզապես ինձ անհրաժեշտ էր կիսվել: Գուցե կան այնպիսի կանայք, ովքեր հայտնվել են նմանատիպ պատմության մեջ: Եթե այո, օգնեք մի խորհրդով, ինչպե՞ս եք շարունակել ապրել, ի՞նչ եք արել:
