Մի քանի օր առաջ փողոցում մի պայուսակ գտա․ Բացելով այն՝ ապշեցի․․․Այնքան էի վախեցել,որ չէի համարձակվում նույնիսկ ծնող-
ներիս այն ցույց տալ։Երեք օր առաջ իմընկերոջ պատճառով վիճեցինք Մաշայի հետ,որից հետո չհասկացա թե ինչպես հայտնվեցի լք
ված շինհրապարակում:Հանկարծ տեսա. ինչ-որ պայուսակ էր ընկած, տեսքից կոկիկ էր երևում:
Որոշեցի այն բարձրացնել: Բացեցի և տեսա մեջը շատ փողեր,ես երբեք ձեռքումս այդքան մեծ գումար չեմ բռնել: Գուցե հնարավոր
լինի մարել մայրիկիս բոլոր պարտքերը և գնել նոր կահույք, հագուստ մեզ համար: Եվ ահա փաստաթղթեր… անձնագիր, բանկային
քարտեր,ին-որ փաստաթղթեր…ի՞նչ անել այս ամենի հետ: Սկզբից ցանկացա այդ ամենը մի կողմ նետել,սակայն մտափոխվեցի:
Վախեցա այդ պայուսակը հետս տուն տանել, քանի որ երբ ծնողներս նկատեն հաստատ ինձ հարցերի մեծա տարափ է սպասվելու:
Որոշեցի թաքցնել այնպիսի տեղ, որտեղից ոչ-ոք չէր գտնի և գնացի տուն:Այսօր ես որոշեցի անկղծանալ և խոստովանել մայրիկիս
կատարվածի մասին:Ամեն ինչ եղավ այնպես, ինչպես ես սպասում էի: Երեկոյան ծնողներիս հետ երկար և ձանձրալի զրույց ունեց
անք, նրանք ինձ բացատրում էին, թե ինչպես եմ կարողացել ուրիշի իրերը այդքան ժամանակ պահել ինձ մոտ:
Հաջորդ օրը հայրս վերցրեց պայուսակի մեջ եղած հասցեն և իր հետ տարավ չարաբաստիկ պայուսակը այդ հասցեով: Պարզվեց տե
րը հարուստ մարդ էր: Նա մեծ գումար տվեց որպես պարգևավճար:Առավոտյան նրանք խոստացան ինձ գնել նոր ջինսեր և պայուս
ակ, բայց ես մինչև այժմ վստահ չեմ՝ ճիշտ վարվեցի,թե՝ ոչ:
