Ոչ մի մարդ անհաջողությունից ապահովագրված չէ, կյանքը անկանխատեսելի բան է․․․ Մի քանի օր առաջ հայրս մի մուրացկան
տղամարդ էր բերել մեր տուն։Ես, ամուսինս, երեխաս և իմ հայրը ապրում ենք նույն բնակարանում։ Վերջերս հայրս մեր տուն բերեց
մուրացկանի․․․ Ես կարծում էի, թե հայրս խելագարվել է, մոտը զառամախտ է սկսվել։ Փորձում էի նրան խելքի բերել, բայց ապարդյ-
ուն։
Ասում էր, որ եթե տանից հանեմ այդ մարդուն, ինքն էլ նրա հետ միասին կգնա։Վիճեցինք, վիճեցինք,բայց ի վերջո հաշտվեցինք։ Իսկ
մի ամիս անց ամաչեցի խոսքերիս համար։ Պարզվեց, որ Անդրանիկ Աբգարյանը՝ հենց այն մուրացկանը, ինտելիգենտ, կրթված և
բարի մարդ է։Նա ոչ մեկիս չէր խանգարում, համեստ նստում էր մի աթոռին և անդադար կարդում մեր գրքերը։ Մեր թույլտվությամբ
սկսեց դստերս հետ դասերն անել։
Եվ անհավատալի է,բայց մի ամսում երեխայիս գնահատականները նկատելիորեն բարձրացան։Իսկ ևս 2 շաբաթ անց պապիկիս միջ-
նորդությամբ Անդրանիկը քոլեջում աշխատանքի անցավ։ Դասավանդում է պատմություն։Միայն հետո իմացա, որ նրա կինն ու երե-
խաները 5 տարի առաջ ողբերգական ավտովթարի զոհ են դարձել։ Խեղճ մարդը փորձել է ցավից թաքնվել ալկոհոլի և ինքնաքայքայ-
ման տակ։
Այդպես նա դարձել է մուրացկան, սակայն մեր ուշադրությունն ու բարությունը վերադարձրեցին նրա ապրելու ցանկությունը։ Բայց
ամենից շատ հարգում եմ հորս, երազում եմ, որ երեխաներս էլ իր պես մեծահոգի և կամեցող լինեն։
