Սերն ու Բաժանումը կանգնած ճանապարհի եզրին նայում են սիրահար զույգին․․․Ուսանելի առակ սիրո ու բաժանման մասին, որը
պետք է իմանան ու դասեր քաղեն բոլորը։ Ճանապարհիի եզրին կանգնած էին Սերն ու Բաժանումը և նայում էին մի սիրահար զույ-
գի։ Բաժանումն ասում է.
— Ես վստահ եմ, որ կարող եմ բաժա նել նրանց։
— Թույլ տուր ես մի քայլ կատարեմ, իսկ հետո դու կա րող ես անել այն, ինչ ցանկանում ես։ Հետո ար դեն պարզ կդառ նա, թե ով էր
իրավացի,- պատասխանում է Սերը։
Սերը մոտեն ում է զույգին, հպվում նրանց, տեսնում երիտաս արդների աչքե րում փայլող սիրո կայծը և ասում.
— Իսկ հիմա քո հերթն է։
— Այժմ ես ոչինչ չեմ կարող անել։ Ես նրանց ավելի ուշ կմոտ ենամ,- նշում է Բաժանումը։
Որոշ ժամանակ անց Բաժանումը,հուսալով,որ զույգի սերը մարել է,ցանկանում է մտնել նրանց տուն,բայց զույգի հայացքում տեսնե-
լով Երախտա գիտության զգացումը՝ մտածում է. «Ավելի ուշ կգամ»։
Տարիներ անց, երբ զույգն արդեն երեխաներ էր ունեցել, Բաժանումը այցելում է նրանց։ Բայց տեսնելով նրանց աչքերի Հարգանքն ու
Փոխըմբռնումը, նորից մտածում է. «Ավելի ուշ կգամ»։
Կրկին ժամանակ է անցնում, և Բաժանումը կրկին հանդիպում է այս ընտանիքին, որտեղ երեխաներն արդեն մեծացել ու հասունա-
ցել էին։ Նայելով նրանց աչքերին և նկատելով փոխա դարձ Վստահությունը՝ ասում է. «Ավելի ո ւշ կգամ» և հեռանում։Տար իներ են
անցնում և արդեն ընտանիքում թոռնիկներն են վազ վզում ու խաղում։ Բաժանումը գալիս ու տեսնում է ծեր մի կնոջ և մտածում է.
«Վերջապես եկավ իմ ժամանակը»։
Հենց որ Բաժանումը ցանկանում էր նայել կնոջ աչքերին, վեր ջինս վեր է կենում ու գնում ամուսնու գեր եզմանին։«Հավանաբար,
ես ուշացել եմ»,- մտածում է Բաժանումը,- ժամանակը իմ փոխարեն արել է իմ գործը։ Եվ Բաժանումը նայում է կնոջ լացակումած աչքե-
րին ու տեսնում Հիշողություն՝ Սիրո, Երախտագիտության, Հարգանքի, և Վստահություն։
