Սկեսուրս անում է հնարավոր ամեն ինչ ինձ ու ամուսնուս իրարից բաժանելու համար․․․Նման ստորություն նրանից չէի սպասում։
Վերջերս գործընկերուհիներիցս մեկը եկավ իմ աշխատասենյակ, նրա հայացքը մելամ աղձոտ էր:
-Ես այլևս այսպես չեմ կարող, սկեսուրս փորձում է ինձ բաժանել Վլադից, — հենց մուտքից ասաց նա:
Զարմանքով նա յելով նրան՝ ասացի.
-Պատմի՛ր, ի՞նչ է պատահել:
Կառան հոգնած նստեց աթոռին և պատմեց իր պատմո ւթյունը:
— Ես մի անգամ արդեն քեզ պատմել եմ, որ Վլադի հետ ծանոթացել եմ համալ սարանում: Ես նրան սիրահար վեցի «մինչև ականջ-
ներս», այլևս ոչ ոքի չէի նկ ատում: Եվ նա ինձ լավ էր վերաբերվում, կարծում եմ, որ նա սիրում էր ինձ այնքան, որքան ես՝ նրան:
Ավարտեցինք համալսարանը և անմիջապես ամուս նացանք: Ես ծանոթ ացա նրա մոր հետ բառաց իորեն հարսանիքի նախօրեին:
Ինձ՝ որպես հարս, նա չընդունեց, պարզ էր, որ նա չէր ցանկանում մեր ամուսնությունը: Որպես ժառանգություն՝ ես ստացա մի փոք-
րիկ բնակարան, որտեղ սկսեցինք ապրել Վլադի հետ: Այնուհետև ծնվեց Կարենը, իսկ երկու տարի անց՝ Անին:
Եվ մեր ընտանիքում ամեն ինչ այնքան էլ վատ չէր: Երբեմն վիճում էինք, արագ հաշտ վում, մի խոսքով, շատ երի նման: Հիմնական
բանը հարգանքն ու սերն էին:Ամուսինս ամեն օր զանգահարում էր մորը և նրա տուն գնում, բայց միշտ մենակ, ինձ երեխաների հետ
չէր տանում: Սկեսուրս իր այցելություններով մեզ երես չէր տալիս, երեխաներն իրականում նրան նույնիսկ չէին ճանաչում:
Իհա՛րկե, ինձ հաճելի չէր այդ վերաբերմունքը, բայց տարիների ընթացքում համակերպվեցի դրան:Եվ միայն մի քանի տարի անց ես
հասկացա, որ մոր հետ Վլադի հարաբերություններն այնքան էլ պարզ չեն:Սկեսուրս իշխող կին է,ամբողջ կյանքն աշխատել է ղեկավ-
արի պաշտոններում և խստորեն է դաստիարակել որդուն: Սեր և ուշադրություն նա գրեթե չէր տեսել, բայց, չգիտես ինչու, ամուսինս
մոր հետ զրույցի ընթացքում միշտ խնդրողական տոնով էր խոսում, կարծես թե ինչ որ բան էր արել և փորձում էր քավել իր մեղքը:
Մեկ տարի առաջ մենք հիփոթեքով երեք սենյականոց բնակարան գնեցինք, անմիջապես երեխաներին տեղավորեցինք տարբեր սեն-
յակներում, շուտով Անին կդառնա 10 տարեկան, իսկ նա ևԿա րենն իրար հետ չեն հաշտվում:Տհաճ անա կնկալ էր ինձ սպ ասում այս
գարնանը: Սկեսուրս իրերով եկավ մեր տուն և ասաց, որ վեց ամիս կապրի մեզ հետ: Ես խոսելու ունակությունս կորցրել էի: Աչքերս
հառում եմ ամուսնուս, և նա հայացքը փախցնում է:
Հարցնում եմ տիկին Թամարային. «Իսկ ի՞նչ է եղել Ձեր բնակարանի հետ»:Նա պատաս խանում է, որ վաճ առել է իր բն ակարանը,
գնել կառուցվող տուն, իսկ այն կհանձնվի այս տարվա նոյեմբերին:Ես չէի ուզում լինել անքաղաքավարի և անհյուրընկալ, ես անմի-
ջապես իրար խառնվեցի, որոշեցինք երեխաներին տեղավորել մեկ սենյակում, իսկ սկեսուրիս՝ որդուս սենյակում: Որդիս բողոքում
էր, մինչ իր մահճակալը քարշ էին տալիս դեպի Անիի սենյակ, բայց ինչ անել, չէ՞որ սկեսուր է, պետք է ինչ-որ կերպ օթևանել:
Մնալով ամուսնուս հետ մենակ՝ ես հայտնեցի իմ դժգոհությունը, թե ինչու նախապես ինձ չէին զգուշացրել: Նա ցածր ձայնով ինչ-որ
բան ասաց, ապա ավելացրեց, որ մայրը սովորաբար ամբողջ ամռանն ապրում է ամառանոցում, ուստի մենք պետք է մի փոքր համ-
բերենք:Եվ ահա այդ օրվանից սկս վեց իմ «զվարճալի» կյանքը: Սկես ուրս միշտ գոհ չէ ինձնից: Ես վատ եմ պատր աստում, իսկ պա-
տուհանի վրա փոշի կա, և ես հաճախ եմ լվանում իրերը, բայց պետք է ջուրը խն այել: Եվ ինչու եմ ես օգտագործում աման լվացող
մեքենա, երբ երկու ափսեներ հնարավոր է լվանալ ձեռքով:
Եվ ամենակարևորը` ես ուշադիր չեմ ամուսնուս հանդեպ:Այս ամենը ոչինչ, ես լուռ լսում էի, շատ նեղվում և անհանգստանում: Բայց
դա նրա համար քիչ էր, և նա սկսեց Վլադին իմ մասին ամեն տեսակի հեքիաթներ պատմել: Իբր ես հեռախոսով տղամարդկանց հետ
եմ խոսում, երբ ամուսինս աշխատանքի է: Ակնարկում է, որ ես ուրիշի հետ եմ: Ընդհանուր առմամբ, Վլադի «ուղեղը լվանում է», իսկ
նա լսում է, և հետո ինձ բողոք ներկայացնում:
Եվ սկսեց քննադատություններ անել՝ ես լավ չեմ պատրաստում, մոռացել եմ արդուկել նրա վերնաշապիկը:Սկեսուրս այդպես էլ չմեկ-
նեց իր ամառանոց, ինչի հույսը մենք ունեինք, և ասաց, որ չի ցանկանում այս ամռանն ապրել այնտեղ, ասելով, որ միայն հանգստյան
օրերին է գնալու: Արդյունքում՝ նա մեզ «ստի պեց» մշակել իր բանջարանոցը: Այսպ իսով, մենք ոչ աշխա տանքային օրերն անցկաց-
նում ենք ամառանոցում՝ «հանգստանալով»:
Բայց տիկին Թամարան շարունակում է գոռգոռալ ինձ վրա, և Վլադին ինչ-որ բաներ շշնջում:Մի խոսքով, սկեսուրս ամեն ինչ անում
է, որ մեզ բաժանի: Ես նյարդային դարձա, բարկանում եմ երեխաներիս, ամուսնուս վրա: Եվ մենք անընդհատ կռվում ենք: Նախկի-
նում, եթե մենք վիճում էինք, փորձում էինք ձայնը չբարձրացնել, բայց հիմա ամբողջ կոկորդով գոռում ենք միմյանց վրա:
Երեկ այնքան ուժեղ վիճեցինք, որ Վլադը հագնվեց և հեռացավ, չնայած մեկ ժամ անց հետ եկավ, բայց մինչ նա գնացել էր, ես նստել
եմ սենյակում, կամաց լացել եմ: Լսում եմ, որ սկեսուրս մտել է խոհանոց,թեյնիկը միացրել և երգում է,և այնքան ուրախ երգ, որ զգում
ես. կինը բարձր տրամադրություն ունի:Ինձ այնպիսի զայրույթ պատեց,նա ակնհայտորեն փորձում է բաժանել ինձ ամուսնուցս, բայց
նա չի կարող ինձ հաղթել: Ես կպայքարեմ իմ երջանկության համար:
Որոշել եմ, ամուսնուս առաջ պայմաններ եմ դնել. թող նրա համար բնակարան վարձի կամ ուղարկի ամառանոց, միայն թե իմ տանը
նա այլևս չլինի:Մենախոսության ավարտին Կառայի աչքերն այրվում էին, և տեսանելի էր նրա մարտական ոգին:Դե՜, ես հաջողութ-
յուն եմ մաղթում նրան, դա նրան անպայման պետք կգա:
