Տալս բնակարանիցս բաժնեմաս է պահանջում, իսկ ես․․․հայտնվել եմ անելանելի վիճակում, չգիտեմ ինչ պատասխան տամ նրան

Տալս բնակարանիցս բաժնեմաս է պահանջում,իսկ ես․․․հայտնվել եմ անելանելի վիճակում, չգիտեմ ինչ պատաս-խան տամ նրան

Երբ ես ու ամուսինս նոր էինք ծանոթացել, նրա կրտսեր քույրը դեռ դպրոց էր գնում: Ամուսնուս ծնողների բնա-կա-րանո ւմ ապրելն այնքան էլ հարմար չէր, և մենք ի սկզբանե նախընտրեցինք առանձնանալ: Սկզբո ւմ փոքր տուն էինք վարձակալել, բայց չէինք ծուլանում, աշխատում էին առանց հանգստի և խնայում ամեն դրամը: Այդ-պես շատ շուտ կարողացանք գնել մեր 1-սենյականոց բնակարանը:

Մեր տունը քաղաքի ծայրամասում էր,ամուսնուս ծնողներից հեռու էինք պարում,միմյանց հազվադեպ էինք տես-նում, երևի միայն տոներին, այնպես որ տալիս հետ մտերմանալու հնարավորություն չէր եղել:Փոքր բնակարանը մեզ համար ժամանակավոր էր, միայն թե վարձ չվճարեինք: Մենք շարունակեցինք գիշեր-ցերեկ աշխատելը, հի-փոթեքով 3 սենյականոց տուն գնեցինք:

Այժմ մեր փոքր տունը վարձով ենք տալիս, իսկ հիփոթեքը փորձում ենք վաղաժամ մարել:Բարեբախտաբար, հի-մա մի քիչ սկսել ենք հանգստանալ, մեքենա ենք գնել, ամռանը ծով գնացինք: Աստիճանաբար հասնում ենք այն կյանքին, որին այդքան տարիներ ձգտել ենք:

Այս ընթացքում ամուսնուս քույրն ամուսնացել է, բայց նրանք ապրում են սկեսուրիս տանը: Տալս չի աշխատում, չնայած նրան, որ դեռ երեխաներ չունի, իսկ ամուսինն էլ քիչ է վաստակում:Այնպես որ առանձին ապրելու հեռա-նկարներ դեռ չկան: Դրա փոխա րեն նրանք մի քանի օրում ծախսում են իրենց ամ բողջ գումարը, իսկ հետո էլ սկսո ւմ ամուսնուս ծնողներից օգնություն խնդրել:

Մի ամիս առաջ տալս իմացավ, որ հղի է: Գնացել էինք նրանց տուն՝ շնորհավորելու, հենց այդ օրն էլ նա ակնար-կեց, որ մեր 1-սենյականոցը իրենց շատ հարմար կլիներ: Ես ոչինչ չպատասխանեցի, բայց հաջորդ օրը նրանից զանգ ստացա, և նա արդեն ուղիղ ասաց, որ թույլ տանք իրենց այնտեղ ապրել, չէ որ բարեկամներ ենք:

Բնականաբար, բարեկամական հարաբերությունները հաշվի կառնեի, բայց միայն այն դեպքում, երբ տեսնեի, որ նրանք փորձում են ինչ-որ բան անել, եթե ապրեին վարձով, էլի կտայի տունը, որ կարողանան գումարը խնայել: Բայց հիմա համարում եմ, որ դա իր կողմից աներեսություն է:

Տալս արթանանում է կեսօրից ոչ շուտ, աշխատելու մասին չի էլ մտածում: Բացի այդ, ինչու պիտի զրկվեքն մեր եկամուտից, մենք տան վարձը խնայում ենք, որ հետագաում մեր որդուն տանք ուսման:Ես համարում եմ, որ խն-դիրը մանկությունից է գալիս: Ամուսինս շատ է պատմում, որ ծնողները միշտ պահանջել են, որ ինքը տա քրոջը խաղալիքները, կոնֆետները, միայն թե վերջինս չլացի, ահա և արդյունքը:

Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ.
GOOD LOOKING NEWS