Տատիկս չի ցանկանում ծերանոց գնալ, իսկ մենք նրա համար ապրելու տեղ չունենք․․․Չգիտեմ ինչպես վարվեմ
Այնպես ստացվեց, որ ես վաղ տարիքում հղիացա, սակայն կտրականապես դեմ եմ աբորտներին, այդ իսկ պատ-ճառով որոշեցինք, որ երե խան պիտի ծնվի:Ես ու ըն կերս ամուսնացանք, փոքր հար սանիք կազմակերպեցինք, քանի որ այդ պահին շատ գումար չունեինք: Գումարը չի բավականացնում, չնայած նրան, որ իմ սիրելի տղամա-րդը գիշեր-ցերեկ աշխատում է:
Ես հուսահատ վիճակում եմ: Որտեղ ենք ապրելու մեր երեխայի հետ, չէ որ փոքրիկս պիտի արժանի պայմաննե-րով ապահովված լինի:Որոշումն ինքն իրան եկավ: Իմ տատիկն արդեն շատ ծեր է, թույլ: Նա միայնակ ապրում է 1 սենյականոց բնակարանում: Ես նրա հետ երկար խոսեցի,բացատրեցի իրավիճակը,խոստացա նրան տեղավո-րել լավագույն ծերանոցում:
Սակայն ի պատասխան իմ խնդ րանքի՝ նա միայն բար կացավ: Այդ օրն իսկական սկանդալ եղավ:Ինչպես նա չի հասկանում. որ դա բոլորիս համար լավագույն տարբերակն է: Տատ իկս արդեն ի վիճակի չէ ինքն իրեն խնամել, նրան պետք է,որ իր կողքին հոգատար մարդիկ լինեն:Ծերանոցում նա չի ձանձրանա և պատշաճ խնամք կստա-նա:
Ոչինչ, ես նորից կխոսեմ հետը, կպատմեմ ծերանոցի դրական կողմերի մասին: Նա սովորական մարդ է, ուղղա-կի պետք է ճիշտ մոտե ցում գտնել: Ինձ համար սարսա փելի է մտածել, որ երեխաս կծնվի, իսկ մենք դեռ տուն չենք ունենա: Նրան մի վայր է հարկավոր, որը փոքրիկս կհամարի իր հարազատ տունը: Այդպես չէ՞…
