Օրեր առաջ ընկերուհիս եկավ մեր տուն և խնդրեց մի քանի օր մնալ մեզ հետ․ Այդ ընթացքում ամուսինս իրեն արժանի պահեց, բայց ընկերուհիս․․․
Ես ու ամո ւսինս ապրում ենք Երևա նում: Մի օր զանգեց ընկերո ւհիս, նա գյո ւղից է, ասաց, որ ինչ-որ գործեր ունի, և խնդրեց մի քանի օր մնալ մեր տանը: Եթե անկեղծ, ինձ այնքան էլ դուր չեկավ այդ միտքը, քանի որ մենք 1 սենյականոց բնակարանում ենք ապրում, բայց ես համաձայնեցի:
Եկավ…Ես նույն օրը զգա ցի, որ մի բան այն չէ: Հենց գա լիս էր ամո ւսինս, նա հագնում էր ընդգծող ջինսեր և շպարվում: Բացի այդ, տանը ոչինչ չէր անում, իսկ ինձ համար ամեն ինչ բավականին բարդ էր, հղիության 7-րդ ամսում էի այդ ժամանակ:
Մի օր ես ու ընկերո ւհիս գնացինք քնելու, իսկ ամո ւսինս վերցրեց իր նոթբուքը, որպիսի խոհանոցում աշխատի: Հյուրասենյակն ընկերո ւհիս էր զբաղեցրել: Եվ ահա կես ժամ անց լսում եմ, որ Անահիտը վեր կացավ, ոտնաձայ-ներից հասկացա, որ խոհանոց է գնում:Զգույշ քայլեցի, որ նա ինձ չտեսնի: Այդ անամոթը բարակ կարճ մայկայով գնաց ամուսնուս մոտ, իսկ ամուսինս հանգիստ ձայնով հարցրեց.
—Քունդ չի տանու՞մ:
—Երևի դու էլ չես ուզում քնել: Ինձ թվում է, դու ինձ սպասում էիր…
—Այսի՞նքն:
—Դե լավ, հերիք է ձևանաս:
Անահիտը փակեց խոհանոցի դուռը: Ես շփոթված էի, մինչ մի քանի վարկյան մտածեցի, թե ինչ կարելի է անել, դուռը բացվեց, և ես տեսա ամուսնուս բարկացած դեմքը: Նա մատով դեպի դուռն էր ցույց տալիս.
—ՀԵնց հիմա հավաքիր քրչերդ և գնա ասյտեղից:
Գունատված ընկերուհիս դուրս վազեց, եկավ հյուրասենյակ, արագ-արագ լցրեց իրերը պայուսակի մեջ և դուրս եկավ:Այդ դեպքից հետո Անահիտի հետ այլևս չեմ շփվում։Ես շատ եմ ամաչում ընկերուհուս արածից,իսկ ամուս-նովս հպարտանում եմ:
