Քոչարյանը գալիս է Սատանայի մոտ, որ խորհուրդ հարցնի, թե էլ ո՞նց տանջի ու տառապեցնի Հայաստանի ժողովրդին.
— Դե, կարաս բողոքողներին ծեծես, ջարդես: — ասում է Սատանան:
— Չէ, էտ արել եմ, քիչա:- արձագանքում է Քոչարյանը:
— Կարաս փողոցում մարդկանց գնդակահարես:
— Դա էլ եմ արել, մեծ բան չի:
— Կոռուպցիան հասցրա իդեալական սիստեմի, մի քանի միլիարդ քամի:
— Էտ հեչ, էտ ինքնըստինքյան արել եմ:
— Դե երկրիդ էղածը հանձնիր հարևան գերտերություններից որևէ մեկին:
— Էղածն էլ եմ հանձնել՝ դեռևս չեղածն էլ հետը:
Սատանան սկսում է գլուխը քորելով մտածել… Մի քանի վայրկյան անց Քոչարյանը դիմում է Սատանային, թե ականջդ մոտ բեր ասեմ ու ինչ-որ բան է շշնջում: Քոչարյանը վերջացնում է թե չէ, Սատանան սփրթնած վեր է թռչում ու արագ-արագ խաչակնքելով բացականչում.
— Մեղա՜, Տեր-Աստված, մեղա՜:
