15 տարի հպարտացել եմ, որ ամուր ու կայացած ընտանիք ունեմ, բայց ինչպես պարզվեց իզուր․․․Կյանքս կառուցված է եղել ստի ու
կեղծիքի վրա։Հիմա ինչպե՞ս հավատամ մարդ կանց: Եթե իմ ամենամոտ մարդը խաբել է ինձ տաս նհինգ տարի շարունակ: Ամեն օր
նայել է աչքերս մեջ և ստել: Երկու օր առ աջ ես իմացա, որ սիրելի ամուսինս ունի երկ րորդ ընտա նիք: Ես ասես ֆիլմի մեջ էի հայտ-
նվել: Միայն թե այն բացարձակապես ինձ դուր չէր գալիս:
Ես ամուսնացած եմ արդեն երկար տարիներ, իսկ ավելի ճիշտ՝ տասնհինգ տարի: Նա ինձ հետ ամուսնա ցավ այն ժամանակ, երբ ես
հղիացա, և մենք որոշեցինք ունենալ երեխային: Այսպի սով մենք ունեցանք տղա՝ Մարկին: Սկզբում մենք շա տ հաճախ էինք վիճում
և ոչ մի կերպ չէինք կարողանում հարմարվել միմյանց, թվում էր, թե մենք սխալվել ենք:Ստացվեց այնպես, որ մենք որոշեցինք ապրել
առանձին: Որդիս այդ ժամանակ երեք տարեկան էր:
Բայց բաժանության մեջ մենք երկար չմնացինք, ընդամենը երեք ամիս:Մի անգամ նա եկավ իր իրերից ինչ-որ բան վերցնելու համար,
և մենք ամբողջ գիշեր միասին անցկ ացրեցինք: Հա ջորդ առավոտ նա հեռացավ, կարծես ոչինչ չէր պատ ահել, և երեք շաբաթ անց
իմացա, որ նորից հղի եմ: Ես ստրեսի մեջ զանգահարեցի ամուսնուս և ասացի նրան: Նա վերադարձավ ընտա նիք և հանուն մեր ա-
պագա երեխայի և որդու,որոշեցինք ամեն ինչ նորից սկսել:Ընկերուհիներս ասացին,որ ամուսինս,մեր հարաբերությունների ընդմիջ-
ման ընթացքում, կապի մեջ է եղել մեկ այլ կնոջ հետ:
Բայց իմ հարցին՝ճի՞շտ է դա արդյոք,ամուսինս պատասխանեց,որ ոչ: Եվ ես հավատացի նրան:Ես ունեցա ևս մեկ տղա և մենք նրան
անվանեցինք Իվան: Երկրորդ երեխայի ծննդից հետո մեր ջերմեռանդությունը մահացավ: Մենք այլևս այն նախկին երիտասարդները
չէինք,որոնց մեջ կրակ էր վառվում: Ամուսինս շատ ժամանակ էր ծախսում աշխատանքի վրա,իսկ ես զբաղվում էի երեխաների դաս-
տիարակությամբ:
Եվ ահա մեր տղաները մեծացել են և արդեն դպրոց են հաճախում: Ես և ամուսինս լրջացել ենք: Մեր կյանքը կարծես ստացվել է: Եվ
այդպես էր, մինչև երեկ երեկոյան ինձ մոտե ցավ անծանոթ մի կին: Նա ուղղա կիորեն ասաց, որ արդեն տասնհինգ տարի է, ինչ նա
ամուսնուս սիրուհին է: Եվ որ նա հոգնել է իրենց ընդհանուր երեխային միայնակ մեծացնելուց, որ իրենց որդուն հայր է անհրաժեշտ:
Ես չէի կարող շարժվել: Ինձ թվում էր, որ ես կորցնում եմ գիտակցությունս: Իսկ զրուցակիցս կանգ չէր առնում: Նա ասաց, որ հոգնել
է այս ու այն կողմ վա զելուց, որ ամո ւսինս սիրո ւմ է իրեն, բայց չի կարողանում թողնել ինձ և երեխա ներիս։ Այդ կինը նաև խնդրեց
ինձ անհետանալ ամուսնուս կյանքից։Ես չեմ հիշում, թե ինչպես հասա տուն: Այդ երեկո ամուսինս աշխատանքից շուտ եկավ: Եվ մի-
այն այդ ժամանակ հասկացա, թե դա ինչ աշխատանք էր, քանի որ նրա բոլոր ուշացումները և տնից բացակայելը կապված էր միայն
ու միայն այդ կնոջ հետ՝ գործուղումները նույնպես:
Եվ հենց այդ ժամանակ էլ ես կարող էի բացահայտել հանելուկը: Ինչքան հիմար էի: Խոսքեր չկան: Այսքան տարի լինել կույր, չնկատել
ակնհայտը, բայց բացի սիրո ւհուց,նա ունի նաև տղա երեխա: Երեք որդի և երկու կին: Ես ոչինչ չէի կարո ղանում ասել ամո ւսնուս:
Պար-զապես չգիտեի, թե ինչպես կամ ինչ պետք է ասեմ: Ամեն ինչ այդքան տրամաբանական էր թվում։ Ցանկացած այլ կին վաղուց
կկասկածեր, որ ինչ-որ բան այն չէ իր ամուսնու պահվածքի մեջ, բայց ոչ ես: Միայն թե մի բան չեմ հասկանում, թե որտեղ էին նայում
աչքերս:
Իսկ ի՞նչ անեմ այս նորությունն իմանալուց հետո: Չգիտեմ․․․
