Հույսս արդեն կորցրել էի, մտածում էի երեխա որդեգրել մանկատնից, բայց հրաշքը տեղի ունեցավ․․․Երեխայի ծնվելուց հետո ամու-
սինս հրաժարվեց ընդունել մեր որդունՄենք ամուսնացած էինք արդեն 7,5 տարի, որից 6 տարին մենք չէինք կարողանում երեխա ու-
նենալ: Ստուգվեցինք, տարբեր հիվանդանոցներում և կլինիկաներում, բոլոր բժիշկներն ասում էին մեկ բան՝
-Դուք բացարձակ առողջ եք, պաթոլոգիաներ չկան: Միակ տեղը, որ մենք պարզապես չէինք դիմել գուշակներն էին։
Մի կին, որը բուժում էր կախարդանքների շնորհիվ, բույսեր էր տվել մեզ որպեսզի ամեն օր` քնելուց առաջ պատրաստենք և խմենք։
Բայց ամեն ինչ ապարդյուն էր, ժամանակն անցնում էր, իսկ ես չէի հղիանում: Հույսս արդեն աստիճանաբար կորցնում էի, ավելին
մտածում էի երեխա որդեգրել մանկատնից, բայց հրաշքը տեղի ունեցավ:Այո, դա հրաշք էր, ես հղիացա, 6 տարվա անհաջող փորձե-
րից հետո, վերջապես մեր երազանքը կատարվեց:
Հղիությունն ու ծննդաբերությունը լավ անցան, և 9 ամիս անց մենք ունեցանք մի գեղեցիկ տղա:Մենք երջանկության մեջ էինք` յոթե-
րորդ երկնքում, մինչև որ մեր որդին մի փոքր մեծացավ: Որդուս մազերի եչանգը կարմրավուն էր: Ամուսինս սկսեց ինձ մեղադրել դա-
վաճանության մեջ,ասելով,որ կարմիր մազերով երեխանչի կարող ծնել սևահեր և շեկ մազեր ունեցող ծնողներից:Փորձեցի նրան բա-
ցատրել, որ նման դեպքեր շատ են լինում, ես խնդրեցի համացանցում կարդալ, ոի դա եզակի դեպք չէ:
Բայց նա չցանկացավ լսել ինձ: Այնուհետև ես նրան փորձեցի հա մոզել, որպեսզի հանձնի հայրության թեստ, բայց նա չցան կացավ,
պատճառաբանելով, որ ես ամեն ինչ կկազմակերպեմ և կկեղծեմ արդյունքները: Վեճերն օրեցօր ավելի էին սրվում,և մի օր ամուսինս
հավաքեց իրերն ու հեռացավ անհայտ ուղղությամբ:Արդեն վեց ամիս է անցել, և նրանից ոչ մի լուր չունեմ:
Ավելի ուշ մեր ընդհանուր ծանոթից իմացա, որ ամուսինս տեղափոխվել է ուրիշ քաղաք, բայց չասացին թե կոնկրետ որտեղ, իսկ ես
մնացի իմ փոքր որդու հետ` առանց որևէ ապրելու միջոցի, շնորհակալ եմ իմ ծնողներիցս, որ ինձ օգնության հասան այդ դժվար պա-
հին։
