Մի անգամ անապատում երկու մտերիմ ընկեր կռվեցին և մեկը մյուսին ապտակեց, մյուս ընկերը նրան ոչինչ չասաց և միայն մի բան
գրեց ավազին․․․Իմաստուն առակ,որը պիտի իմանան բոլորը։Մի անգամ անապատում երկու ընկեր կռվեցին և մեկը մյուսին ապտակ
հասցրեց:
Վերջինս, ցավ զգալով, բայց ոչինչ չասելով, գրեց ավազի վրա. «Այսօր իմ ամենալավ ընկերը ինձ ապտակեց»: Շարունակեցին ճանա-
պարհը, գտան օազիս և որոշեցին լողանալ:Նա ով ապտակ էր ստացել փրկվեց խեղդվելուց, ընկերը փրկեց: Երբ ուշքի եկավ, գրեց
քարի վրա.
«Այսօր իմ ամենալավ ընկերը փրկեց իմ կյանքը»:Նա, ով ապտակ էր հասցրել և փրկել էր ընկերոջ կյանքը, հարցրեց:
-Երբ քեզ ապտակեցի, դու ավազի վրա գրեցիր, իսկ հիմա քարի վրա ինչու՞
Ընկերը պատասխանեց.
-Երբ մեզ նեղացնում են, մենք պէտք է ավազի վրա գրենք,որպեսզի քամիները կարողանան ջնջեն: Իսկ երբ մեզ լավություն են անում,
պետք է քարի վրա գրենք, որպեսզի ոչ մի քամի չկարողանա ջնջել:
