Մի քանի օր առաջ գործի տեղը վատ զգացի, տարան հիվանդանոց․ Այնպիսի բանիմացա, որ հիմա չգիտեմ ինչ էրեսով եմ տուն մտնելու ու հորս աչքերի մեջ նայելու․․․Լրիվ մերս էր մեղավոր։Ջահել, քսան տարեկան աղջիկ եմ, նոր-նոր եմ ուսումս վերջացրե, հիմի աշխատ ում եմ վաճա ռքի մենեջեր։
Մի հատ էլ ընկեր ունեյի, բայց ինձ մատերի վրա ֆռացրեց, խաբեց թե բա հետս կամուսնանա ու թողեց գնաց։ Անհետացել ա, հետքն էլ չկա, դաժը ախպորս եմ ասե, որ գտնի բերի։Մի քանի օր առաջ էլ գործի տեղը վատացա, տարան հիվանդանոց, նույնիսկ մերոնց էլ էին զանգել ասել։
Բժիշկները ստուգին վերջացրին, հետո ասին որ հղի եմ։ Չեք պատկերացնի, ուղղակի շոկի մեջ էի, շշմել էի, ես սենց բան չէի սպա սում։ Հիմի ոնց եմ գնալու տուն, ոնց եմ հորս աչքերի մեջ նայելու ու ճշմարտությունը ասելու, էս էլ ընենց բան ա որ թաքցնել չի լինի, վաղ թե ուշ սաղ էլ կիմանան։
Ախր սաղ մերս էր մեղավոր, ինքն էր ինձ էտ տղու հետ ծանոթացրե։
