Մի օր տղաս անծանոթ աղջկա հետ եկավ մեր տուն և ասաց, որ պատրաստվում է նրա հետ ամուսնանալ․ Նույն րոպեին հավաքեցի
նրա իրերը ու տանից դուրս հանեցի․․․Իմ կարծիքով իմ փոխարեն բոլորը նույն կերպ կվարվեին։Օրեր առաջ որդիս մի աղջկա ձեռքը
բռ նած եկավ տուն ու ասաց, որ պատրա ստվում է նրա հետ ամուսնանալ․ Նույն պահին հա վաքեցի նրա իրերը և․․․իմ կարծ իքով
բոլոր մայրերը իմ պես կվ արվեին։Մի ամիս առաջ որդ իս մեր տուն բերեց մի աղջկա․
-Մայրիկ, ծանոթացիր, Արևիկն է։ Մենք սիրում են միմ յանց և պատրաստվում ենք ամու սնա նալ։ Բայց մինչ այդ որոշել ենք միա սին
ապրել։
Իսկ ես ինչ, իհարկե ուրախացա, թող միասին ապրեն, եթե սիրում են։Ինչպ ես բոլոր մայրերը,ես էլ իմ որդուն միայն լավն եմ ցանկա-
նում։
-Որդիս, գնացեք խոհա նոց, նստեք, հիմա ձեզ սուրճ կհյուր ասիրեմ, իսկ մինչ այդ կհավաքեմ քո իրերը։
-Այսի՞նքն, — զարմացավ որդիս։
Երբեմն ինձ թվում է, որ որդիս ամուսնուս կրնօրինակն է, հաճախ ստիպված եմ լինում միևնույն բանը 4 անգամ ասել, որ հաս կանա․
-Հիմա ես կհավաքեմ քո իրերը, որպիսի դու կարող անաս գնալ և ապրել ընտրյ ալիդ հետ։ Դուք դա եք չէ՞ ուզում։
-Հա, բայց հիմա վարձով տները շատ թանկ են, երկուսս էլ սովորում ենք, դու գիտես։ Մենք ուզում էինք դեռ այստեղ ապրել։ Ձեզ նեղ-
ություն չենք տա։
Բայց դե ես գիտեմ,ինքս էլ 15 տարի սկես ուրիս հետ եմ ապրել։Չնայած,որ նա շատ լավ կին էր,մեր հարաբե րությունները, միևնույնն
է, շատ շուտ էին փչացել։
-Արևիկ ջան, դու չես էլ պատկերացնում, թե քեզ հիմա ինչ լավություն եմ անում։ Հավատա, սկեսուրի հետ ապրելով՝ դեռ ոչ ոք չի եր-
ջանկացել։ Որդիս, փոխ վիր հեռակա ուսուցման, աշխատանք գտիր, մի սեն յականոց տուն վարձեք և ապրեք միասին, որքան կցան-
կանաք։
-Արևիկ ջան, որդուս հանդեպ իսկական զգացմունքներ ունես, այնպես չէ՞։ Ի՞նչ տարբերություն, թե որտեղ կապրեք։
-Հա, հա, բնակա նաբար, միայն թե միասին լինենք։
-Դե, որդիս, բարով գնացեք, ծնողներիդ էլ չմո ռանաս, հաճախ եկեք մեր տուն։ Արդեն մեծ եք, վստահ եմ, որ ձեզ մոտ ամեն ինչ
կստացվի։
Դեռ 2 ժամ էլ զրու ցեցինք և ես ճանապարհեցի երիտա սարդներին, իսկ հետո․․․ առանց դռնից հեռու գնալու՝ նստեցի հատակին և
սկսեցի բարձրաձայն արտասվել։ Շատ մեծ էր իմ տա նը երիտասարդն երին թողնելու գայթակղությունը․ որդիս կողքիս է, աչքս էլ
հարսիս վրա կպահեմ։ Բայց չի կարելի․ մեծ երե խաները պիտի առանձին ապրեն։ Ես իմ գործն արել եմ․ մեծա ցրել եմ։ Հիմա երե-
խային բաց թողնելու ժամանակն է։
