Մի օր տուն էի գալիս աշխատանքի անցնելու հերթական անհաջող փորձից․ Մի տարեց կին վախենում էր մենակ անցնել ճանապար-
հը․․․Նրան օգնեցի ու կյանքս արմատապես փոխվեց։5 տարի առաջ հայտնվել էի դժվարին իրավիճակում: Ամուսինս լքեց ինձ՝ միայ-
նակ թողնելով 1 տարեկան երեխայիս հետ: Հավաքեց իրերն ու հեռացավ։
Ես փորձում էի ինչ-որ բան անել, տեղա վորվել աշխա տանքի, սակայն երե խայի հետ դա գրեթե ան հնար էր:Մի օր երբ տուն էի վե-
րադառնում հերթական անհաջող հարցազրույցից, տեսա մի տարեց կնոջ, ով վախենում էր միայնակ անցնել ճանապարհը: Մոտեցա
նրան, վերցրեցի ձեռքի ծանր տոպրակները, բռնեցի ձեռքից և օգնեցի անցնել փողոցը:Նա ինձ շնորհակալություն հայտնեց և պնդեց,
որ մտնեմ իր տուն՝ մի բաժակ սուրճ խմելու:
Ի զարմանս ինձ՝ ես համաձայնեցի: Ինքս էլ չնկատեցի թե ինչպես, բայց ես պատմեցի ողջ պատմությունս: Այդ կինն ասաց, որ իր
թոռը մոտակա մանկապարտեզի տնօրենն է․
-Ես հիմա կզանգեմ նրան: Գուցե նա օգնի քեզ,-ասաց տատիկը:
Այդպես էլ արեց: Պայման ավորվեց թոռան հետ, որ ես երե կոյան զանգահարեմ իրեն:Հաջորդ օրը ես նստ ած էի մանկա պարտեզի
տնօրենի աշխատասենյակում: Արդյունքում ես ունեցա դայակի աշխատանք և երեխայիս հետս այնտեղ տանելու հնարավորություն:
Դեռ մի քանի տարի այսպես կշարունակեմ, իսկ հետո գուցե հաշվապահություն սովորեմ, որպիսի կարողանամ ավելի բարձր աշխա-
տավարձ ստանալ:Այդպես պատահական հանդիպումն օգնեց լուծել այդ պահին շատ բարդ խնդիրներ՝ կյանքս դեպի լավը փոխելով:
